NPK

लेखक :- Sangita Bhandari बिहानको काम धन्दा सकेपछी उहालाइ फोन गर्न नम्बर हेर्दै थिए गाडी लिएर आउनु भयो। केही मलिनो मुहार बनाएर भन्नू भयो हिजो साथिहरुलाइ पार्टी दिदा रात बितेको पत्तै भएन रिसाएकी त छैनौ नि मैले पनि उहाँ तिर हेर्दै जवाफ फर्काए छैन हजुर😊।मेरो नजिकै आएर हात समाउनु भयो अङ्गालोमा बेर्नु भयो अनि सानो स्वरले भन्नू भयो भयो जाउ सामान प्याक गर हनिमुन मनाउन हामी काठमाडौ जाँदै छौ।यति सुने पछि म फुरुक्क परे खुसी नहुने कारण पनि त थिएन जन्मिएसी खोलाको तिर ,हुर्किदा पाल्पाको सानो गाउँ बाहेक मैले कुनै ठाउँ देखेकी थिइन।बेला नै घुम्ने अनि रमाउने थियो।। उहाले नै ल्याइदेको रातो कुर्ता सुरुवाल लगाए हातभरी चुरा आखामा गाजल सिउदोमा सिन्दुर गलामा पोते अनि ओठमा रातै लिपिस्टिक लाएर सजिएकी थिए त्यो देखेर उहाँले नजिकै आएर भन्नू भयो अप्सरा हेर्न स्वर्ग जानै नपर्ने भयो मलाइ भन्दै मुस्कुराउनु भयो।उमेरमा आफू भन्दा १९ बर्ष जेठोलाइ जिबनसाथिको रुपमा पाए पनि उहाले गर्ने व्यबहार अनि मायाले मलाइ त्यस्तो महसुस हुन्थेन।हामी गाडी चढेर काठमाडौको रमाइलो यात्रामा निस्किएउ। करिब ११ घन्टाको यात्रा पछि हामी कलन्की पु

लेखक :- Sangita bhandari (भुन्टुरी ) उमेरले सानै भएता पनि जिम्मेवारीले थिचिएर होला म आफुलाइ निकै ठुलो देख्ने गर्छु ।म जुन परिवारमा जन्मे त्यो परिवार मध्य मलाइ न कसैको नाम थाहा छ न त कसैको अनुहार नै चिन्छु,मलाइ थाहा छ त केबल यति म छोरी भएकै कारण जन्मेको एक घन्टा मै खोलाको तिरमा लगेर छोडेका थिए रे भगवान मानिने मेरा बाबाआमाको अनुरोधमा छिमेकी उमेस काकाले ।।जब म खोला को तिरमा रोइरहेकी थिए तब लुगा धुन आउने धोबिको नजरमा परे म।धोबिले मलाइ काखमा लिएर घरमा लगे माया स्नेह सबै कुराले भरिपुर्ण हुँदै हुर्कदै थिए म।जस्ले मलाइ जन्म दिए उनिहरुको लागि म मरि सकेको थिए त्यसैले जस्ले मलाइ घरमा ठाउँ दिनु भयो मनमा सजाउनु भयो त्यस धोबिलाइ बाबा अनि उस्कि धर्मपत्नी जस्ले मलाइ प्रत्येक पल आफ्नो छातीमा टासेर हुर्काउनु भयो उहालाइ म आमा भनेर बोलाउने गर्थे।। जब म सानी थिए सबैको नजरमा प्यारी थिए अब त अलि ठूलि भैसकेकी थिए म मुनि एउटा भाइ  जन्मी सकेको थियो । भाइ जन्मे पछि बाबा आमाको माया भाइ प्रती अलि बढी नै देखिन्थ्यो जस्ले गर्दा मेरो मन आत्तिन्थ्यो सायाद भाइ उनी हरुको आफ्नै रगत भएर होला भनेर आफ्नो मन बुझाउन बाध्य भ