खोल्न नसकेको प्रेम

मेरो नाम शिब हो । मेरो एक साथि परी थिईन ।

जस्को लागि म आफ्नो ज्यान पनि दिन तयार थिए

किन कि म उनिलाई मन मनै मन पराउथे ।

तर मैले भन्न सकि रहेको थिएन ।

म गरीब थिए । र उनि धनि ।

म झुपडिमा हुर्केको एक किशानको छोरो थिए ।

तर उनि धनि बाउकि एक मात्र प्यारि छोरि

थियो ।

हामी सकुल पडदा देखिको साथि थियो ।

हामी सगै पाच कक्षा देखि 10 slc pass हुने

सम्म थिए ।

तर पनि हामी एक अर्काको धेरै मिलने साथि थिए ।

प्राय जसो नास्ता खाने स्कुलको टिफिन बेला म

सगँ पैसा हुदैन थियो

।

तर उनिले म सँग छ जति पैसा भए पनि जाउ नास्ता

गर्न भन्थिन ।

अनि म पनि जान्थे ।

।

slc मा PASS भए पछि ।

उनि पढनका लागि जापान जाने भईन ।

तर म कहा जान सक्थेर ।

गरिबिको कारन मैले पढाई अगाडि बडौन सकिन ।

उनि मलाई हरेक दिन भए पनि मेरै घर आउथे भेटनलाई ।

उनकि आमा बाबा पनि धेरै राम्रो हुनु हुन्थ्यौ ।

छोरीले जे भने पनि भन्नु हुन्थे र मेरो घरमा आई

कोदोको ढेडो र गुन्द्रुक खानु हुनथ्यौ ।

एक दिन उनि रुदै आईन र भनि म पढन जापान जादैछु ।

तिमी एकलै हुन्छौ होला ।

निराश नभई बस है ।

मेरा आखा भरि आसु आयो र म पनि रुदै छिटै आउ है

भने ।

अनि बिदाई गरे उनिलाई मैले ।

उनिले अब म जादैछु तिम्रो यो एक गिफ्ट भनेर एक

चिज दिएको थियो

।

हेर्दा एक घडि जस्तो थियो ।

तर मैले खोलि हेरेन ।

उनि मलाई छोडि गईन ।

र म उनि आउने दिन गन्दै बसे ।

चाईन गए पछि न उनले फोन गरे न मैले नै गर्न सक्थे ।

एक चोटि पनि उनिले मलाई फोन गरिन ।

एक बर्ष पछि ।

उनका बाबा र आमा नेपाल आई पुग्नु भो र

खुसि थिए ।

उनिलाई देखन पाउछु भनि ।

म उनको घर गए र ।

मैले उनिको आमा लाई भेटेर खै त कालि काहा छिन

भनेर सोधे तर

उनकि आमा रुदै भन्नु भो उपचार गर्ने समयमा उनको

निधन भयो ।

हैन के भनदै हुनु हुन्छ तपाई आन्टी भनेर

मैले सोधे ।

आन्टि फेरि पनि रुदै भन्नु भो ।

ल तिमीलाई थाहा छैन र बाबु हामिले उनलाई

उपचारका लागि जापान लागेका हुन ।र उपचार गर्ने

क्रम्मा उनलाई

डाकटरले बचाउन सकिन ।

।

म छागा बाट खासे झै भयो ।

किन उनि म सग झुट बोलेकि होलान भनेर ।

म धेरै रोए ।

आखा भरि आसु लि त्याहा बाटा घर फर्किए ।

।

उनि को यादमा म तडपि रहे ।

र मेरो हातमा उनिले जापान जानु भन्दा अघि एक

गिफ्ट थियो ।

म त्यसैलाई हेरि बसे ।

उनि रिसले त्यो घडि जस्तो चिज फालि दिए ।

तर त्यो चिज भित्र बाट एक औठि र एक कागजको

टुक्रा निकलियो ।

म छक्क परि हेरि बसे ।

।

रुदै ति दुबै चिज टिपि हेरि बसे ।

अनि मैले

त्यो कागजको टुक्रा खोलि हेरे ।

।

कागजमा यसतो लेखिएको थियो मेरो होश नै

उड्यो ।

।

हाई शिब मेरो दिलको राजकुमार मेरो तिमी

साथि मात्र हैन ।

मेरो जिबन साथि पनि सोचेकि छु तर के गर्नु

मलाई ट्युमरले दिन रात सताउछ । म जापान जादैछु

यति निको भएर

आएछु भने कुनै दिन बसेर माया पीरतिको कुरा गरौ

ला है ।

तिमीलाई मन पराउछु त्यसैले मैले म बिरामीृछु भन्न

सकिन

झुट बोलि पढनका लागि भनेर जादैछु नरिसाउनु है

plz sorry ,

।

मेरा आखा हरु झन रसायो

।

मैले सोचे थे म मात्र उनलाई मन पराउछु सोचे थे तर हैन

। म गलत रहेछु ।

म उनिलाई धेरै मिश गर्छु ।

आज पनि र भोलि का दिन हरुमा पनि गर्ने छु ।

*******The End*******