मन छुने कथा::::::::
धेरै बर्ष पहिला को कुरा हो ।
लडाई सकिए पछि एक सिपाहीले
क्याप्टेन सँग
भन्यो -: सर मेरो साथि युद्ध
मैदानमा छट्पटिरहेको छ ।
म उसलाइ लिन जान्छु ।
क्याप्टेन-:के लिन जान्छस् छोड्दे ।
यति बेला सम्म त्यो मरिसक्यो ।
क्याप्टेनको कुरा नसुनि उ
साथि भएतिर जान्छ र
केही समय पछि उक्त
साथीको लास लिएर आउँछ।
तब क्याप्टेनले भनेछन-:मैले भनेको थिएँ ऊ
मरिसक्यो भनेर ।
सिपाही भन्छ - सर जब म
त्यहाँ पुगें,तब उ सँग अन्तिम
ढुकढुकी मात्र बाकी थ्यो,
तब साथीले मुस्कुराउँदै भन्यो 'साले, मलाइ
थाहा थ्यो, तँ जरूर
आउँनेछस्' यति भनेर मलाई
अङ्गालो हाल्यो अनि प्राण त्याग्यो ।
सर, मैले मेरो साथीलाई बचाउन सकिन तर
मैले साथीलाई उसको अन्तिम
घडीमा आफ्नो न्यानो अंगालो दिन
पाएँ ।
अन्तिम पल त्यो माथी यो बिरानो ठाँउमा
उसको पनि आफ्नो
भन्ने भावना दिलाउँन पाएँ ।
साथीको विस्वाश दिलाउन पाएँ ।
अन्तिम सास सम्म साथ दिन पाएँ।
यही नै हो सर साथी भनेको,
दुखसुखमा साथ
दिनु नै मित्रता हो।
Moral ;- साथी चाहे स्कुलको होस
या घऱको, टोलको होस या लडाई मैदानको होस्,
साथी भनेको साथी हो। जसको साथबाट
एक्लोपन
टाढा भाग्छ, अनि खुसीको पल
साथमा हुन्छ,
त्यही हो साथथी
बैसाख महिना !! बिहानको येस्तै ११ बजे अफिस अगाडि चट्ट कान्तिपुर पत्रीका पढी रहेको थिय । एकाएक चर्को आवाजले कोहि बोल्दै आइ रहेका थिय । येसो पछाडी फर्केर हेरे ४ जना केटिहरु लेहेङ्गामा सजियर मस्त गफ लगाउदै आयेका थिय । उनिहरुको शरीर बाट मीठो अत्तरको बास्ना आइ रहेको थियो । ती ४ जना मध्य किन किन एउटि केटि सार्है मन पर्यो । रातो ब्लाउज अनि गुलाबी रङ्गको लेहेङ्गा लगायेकी थिइन । किन किन ? उन्को मुहार भन्दा मलाइ उन्को त्यो लेहेङ्गा पो दिमागमा याद आयो । साच्चै नै उनी एक परिको प्रतिबिम्ब भन्दा फरक पर्दैन थियो होला । येस्तै कुरा सोच्दै बसेको थिय एक जनाले भनिन " दाइ यहाँ साहारा पार्टी प्यालेश कहाँ छ ? " मैले पनि सिधै अगाडि गयेर हेर्नू त्यहा ठूलो पेट्रोल पम्प छ त्यसैको पचाडि छ साहारा पार्टी प्यालेश । उनी हरु हस भन्दै त्यहा बाट लागे । पार्टी प्यालेस भनी सकेपछी पक्कै उनि हरु बिहामै आयेका हुन सक्छन तर कहाँ बाट ? येस्तै प्रश्न उल्झी रहे ! म बस त्यही राती ब्लाउज अनि गुलाबी लेहेङ्गा लगाउने केटिकै बारेमा मात्र सोची रहे ,! ...को होलिन ? कहाकी होलिन ? कस्को बिहेमा आयेकी होलिन ? ओहो ! प्रश्न पनि कति
Comments