निशा लाई बाहिर बोलाएर सोधे ! तिमी कहिले देखि मनिसा भयौ ?? किन नाम चेन्ज गरेको ? निसा ले मलाई हेर्दै भनी , म मनिसा त तिमी मेरो जिन्दगी मा आए देखि भएको थिए ! तर त्यति हतार मा नाम चेन्ज गर्न मन लागेन र अहिले चेन्ज गरेको ! मैले केही बुझेन अलि बुझ्ने गरेर भन भने ! निशा ले सरल भासा मा भनी , तिमी मेरो जिन्दगीमा आए देखि मैले आफ्नो हर चिज तिम्रो नाममा गरेको छु ! त्यसैले आज हिजोसम्म म निसा थिए आज देखि मनिसा भए (मदन+निसा = मनिसा ) हो म हिजो सम्म निशा बनेर बाचेकी थिए आज देखि मदन को मनिसा बनेर बाच्ने छु !
निसा ले मलाई माया गर्छे त्यो त थाहा थियो तर यति धेरै माया गर्छे त्यो थाहा थिएन । मेरो खुसीको सिमा थिएन म कति खुशी थिए म आफैले अन्दाज गर्न सकेको थिएन । त्यो दिन म जति खुशी यो सन्सार मा कोहि थिएन होला !! साच्चै म आफैले आफैलाइ भाग्यमानी सम्झेको थिए ! यति धेरै माया गर्ने मान्छे पाएको मा भगवान लाई मनै देखि धन्यवाद दिए ।
दिन हरु यसरी नै बित्दै गए ! साथीहरू संग पनि चिन्जान बढ्दै गयो । त्यै बिचमा एउटि केटी संग मेरो चिन्जान भयो ! उसको नाम पारु अनि उ त्यही गाउको रैछे ! पछि बुझ्दै जादा धनी बाउ कि एक्लि छोरी रैछे । स्कुल को केटा हरु पारु भनेपछि भुतुक्कै हुन्थे । राम्री थिइन् अनि घमन्डि पनि । पहिला पहिला त त्यस्तो केही कुरा भएन । दिन हरु जति बित्दै पारु म संग उति नजिक हुन थाली ।मैले मनिसा लाई र पारु लाई पनि चिन्जान गराइ दिए । पूरा स्कुल लाई थाहा थियो मेरो र मनिसा को बारे त्यसैले पारु ले पनि सोधी तपाई हरु एकाअर्कालाई माया गर्नु हुन्छ हो ? मैले र मनिशा ले हो भन्यौ । पारु ले मनिसा तिर हेर्दै भनी तपाईं साच्चै भाग्यमानी हुनुहुन्छ मनिसा मदन जस्तो जीवन साथी पाउनु भाको छ । मनिसा केही बोलिन । हामी पारु लाई bye भनेर आफ्नो घर तिर लाग्यौ ।
दिन हरु नर्मल तरिका ले बित्दै थिए अनि पारु संग पनि नर्मल कुराकानी हुन्थ्यो । पारु पहिला भन्दा चेन्ज भाकी थि ! आजभोलि अलि धेरै जिस्कन्थी । एकदिन म र मनिसा अनि मनोज हाफ टाएममा कुरा गर्दै थियौ । पारु र उस्को केही साथीहरू पनि आए । पारु ले मलाई जिस्काउदै भनी कहिलेकाही त हाम्लाइ पनि आँखा लाउनु न मदन ,मनिसा मा त्यस्तो के र स्पेसल जुन हामी मा छैन । मैले भनिदिए पारु माया कुनै स्पेसल मान्छे संग गरिदैन जस्लाइ माया गर्छौ नि उहीँ स्पेसल भै दिन्छ । पारु केही बोलिनन । पढ्ने बेला पनि पारु सधैं मलाई नि हेरि बस्थी । कहिलेकाही कागज मा केही लेखेर डल्ला बनाएर हान्थी अनि म कागज खोलेर हेर्थे ।( कागज मा लेखिएको हुन्थ्यो मदन I love you ) म त्यै कागज मा don't love you लेखेर उसैलाई अपस हान्थे । हरेक दिन त्यस्तै हर्कत ले मलाई रिस उठ्यो अनि पारु लाई कक्षा को सबैको अगाडी भने आखिर तिमी के चाहन्छौ ?? तिम्लाइ मात्र होईन पूरा स्कुल लाई थाहा छ त म मनिसा लाई र मनिसा ले मलाई माया गर्छ भनेर । तिमी हाम्रो बिचमा किन पर्खाल बनेर उभिदै छौ ? तिमी मलाई मनिसा देखि किन टाढा गराउन खोज्दै छौ ?? सबै साथीहरू म र पारु लाइ एकोहोरो हेर्दै थिए । पारु आँखा भरी आँसु बनाउदै बोली मदन -------
बाकी भाग को प्रतीक्षा गर्नु होला
बैसाख महिना !! बिहानको येस्तै ११ बजे अफिस अगाडि चट्ट कान्तिपुर पत्रीका पढी रहेको थिय । एकाएक चर्को आवाजले कोहि बोल्दै आइ रहेका थिय । येसो पछाडी फर्केर हेरे ४ जना केटिहरु लेहेङ्गामा सजियर मस्त गफ लगाउदै आयेका थिय । उनिहरुको शरीर बाट मीठो अत्तरको बास्ना आइ रहेको थियो । ती ४ जना मध्य किन किन एउटि केटि सार्है मन पर्यो । रातो ब्लाउज अनि गुलाबी रङ्गको लेहेङ्गा लगायेकी थिइन । किन किन ? उन्को मुहार भन्दा मलाइ उन्को त्यो लेहेङ्गा पो दिमागमा याद आयो । साच्चै नै उनी एक परिको प्रतिबिम्ब भन्दा फरक पर्दैन थियो होला । येस्तै कुरा सोच्दै बसेको थिय एक जनाले भनिन " दाइ यहाँ साहारा पार्टी प्यालेश कहाँ छ ? " मैले पनि सिधै अगाडि गयेर हेर्नू त्यहा ठूलो पेट्रोल पम्प छ त्यसैको पचाडि छ साहारा पार्टी प्यालेश । उनी हरु हस भन्दै त्यहा बाट लागे । पार्टी प्यालेस भनी सकेपछी पक्कै उनि हरु बिहामै आयेका हुन सक्छन तर कहाँ बाट ? येस्तै प्रश्न उल्झी रहे ! म बस त्यही राती ब्लाउज अनि गुलाबी लेहेङ्गा लगाउने केटिकै बारेमा मात्र सोची रहे ,! ...को होलिन ? कहाकी होलिन ? कस्को बिहेमा आयेकी होलिन ? ओहो ! प्रश्न पनि कति
Comments