Skip to main content

"मन छुने प्रेम कथा"

:केटो ले केटि लाई फोन गर्छ!
❤️केटो-: "हेल्लो !
❤️केटि-: "हजुर, भन,,!
❤️केटो-: :miss you.
❤️केटि-: "miss you to. आज बिहानै देखि खोई किन        तिम्रो धेरै याद आयिराछ।
❤️केटो-: "(केहि समय रोकिएर) i love you. तिमी अहिले म संग आउन सक्छेऊ।
❤️केटि-: "अं सक्छु, मलाई पनि तिमी संग भेट्न मन लागिराछ।
❤️केटो-: "म अस्पताल मा छु, छिटो आउनु है।
❤️केटि-: "(हतारिदै)के भो तिम्लाई,,?मलाई भन त।
❤️केटो-: "'Dear' त्यस्तो डराउनु पर्ने केहि भछैन मलाई, बस् तिमी आऊ।
❤️केटीले फोन काट्छे र हतारिदै ऊ अस्पताल जान्छे♡
:
♡केटि-: "के भो 'समिर' लाई?
♡केटा को 'बाऊ'-: "नानी' समिर लाई चिन्छेऊ?
♡केटि-: "चिन्छु, म समिर को मिल्ने साथि हो।
♡"बाऊ-: "(गह भरि आँशु बनाउदै) समिर लाई 'ब्लोड क्यान्सर' छ, उ संग भेट्न जादा केहि नभनि दिनू, उस्लाई केहि थाहा छैन।
♡यस्तो कुरा सुन्ने बित्तिकै केटि पागल जस्तै हुन्छे, केहि सोच्नै सक्दिने, यो सपना हो या बिपना♡
:
♡केही समय पछि केटो लाई होस् आउछ र आफ्नो बाऊ लाई सोध्छ♡
♡केटो-: "बुवा मलाई भेट्न कोहि आथ्यो?
♡बाऊ-: "अँ एक जना तेरो साथि आछिन्।
♡केटो-: "बुवा के म ऊ संग एक्कै छिन एक्लै भेट्न सक्छु,,।
♡बाऊ-: "हुन्छ, म पठाई दिन्छु।
♡नानी' तिम्लाई समिर ले बोलाको छ♡
♡यो सुन्ने बित्तिकै ऊ केटो भयको कोठा तिर दौडिदै जान्छे र ढोका नजिक पुगेपछि बिस्तारै रोकियर केहि थाहा नभय जस्तो गरि भित्र जान्छे♡
♡केटि-: "(आँखा बाट बगिरहेका आँशु रोक्दै) समिर कस्तो छ अहिले?
♡केटो-: "तिमी आयौ अब ठिक भै'हाल्छ नि।
♡केटि-: "(मन को पिडा हल्का गर्न मुश्कूराउदै) म के भगवान हो र? आउने बित्तिकै ठिक हुने, हँ 'पागल'।
♡केटो-: "(मन्द मुश्कान का साथ) मेरो लागि त तिमी नै भगवान हो 'पागल्नि'
♡केटि-: "कुरा गर्न त तिमी जति कस्ले सक्छ र।
♡केटो-: "त्यसै पट्याए को हो त, मैले तिम्लाई।
♡केटी-: " अँ होला खुबै, मैले नपत्याएको भय,,के हाल हुन्थ्यो बिचराको।
♡यस्तै,यस्तै कुरा मा दुबैले केहि बेर आफ्ना पिडा भुलि कुरा मा मग्न हुन्छन्♡
:
♡केटो -: "पुस्पा' आज तिम्रो हात बाट खाना खान मन लागिराछ, खुवाउछेऊ?
♡केटि-: "हुन्छ, म तिम्लाई अहिले नै खाना खुवाउछू।
♡केटि ले केटो लाई खाना खुवाउछे♡
♡केटो-: "(सुस्तरि) पुस्पा,,,,
♡केटि-: "हजुर,,,
♡केटो-: "तिमी मेरो कति ख्याल राख्छेऊ है,
♡केटि-: "(मन थाम्न सकदिने र रुन थाल्छे)
♡केटो-: "ल,,के भो नरोऊ न plz. म ठिक छु।
♡केटि-: "म रोएकि छैन, मेरो उमेर पनि तिम्लाई लागोस्, म तिम्लाई केहि हुन दिन्न। ♡आँशु पुच्छै समिर को शिर आफ्नो काख मा राख्छे♡
♡केटो-: "पुस्पा" तिम्रो काख मा निदाउन मन लागिराछ।
♡केटि-: "(डराउदै)plz तिमी यसो नभन plz.
♡केटो-: "केहि समय निदाउन देउन plz. केही आराम भै'राछ, के थाहा पछि यो मौका मिल्ला,नमिल्ला।
♡केटि-: "त्यस्तो नभन है तिम्लाई केहि हुदैन। ठिक छ तिमी सुत केहि समय।
♡अनि केटो ले आँखा बन्द गरेर सुत्छ, केहि समय पछि केटिलाई महशुस् भै'हाल्छ कि अब मेरो समिर यो दुनियाँ मा रहेन।र पनि केटि ले उस्को साथ छाड्दिने र केटो लाई अंगालो मा लिएर त्यहि सुत्छे।♡
♡धेरै बेर भै'सक्दा पनि केटि नफर्किए पछि केटा को बाऊ कोठा तिर जान्छ र थाहा पाउछ कि आफ्नो प्यारो छोरो यस् दुनिया मा रहेन। र रुदै केटिलाई छोरा को अंगालो बाट छुटायर ल्याउन खोज्छ तर त्यो केटि पनि हृदयघात भएर उसै संग सदा का लागि आँखा बन्द गरि सकेकि हुन्छे, ....

Comments

धेरै पढिएका कथाहरू.....

पवन्जु एक प्रेम कथा (भाग १)

पवन पाण्डे म्या ...म्या … यो बाख्रा नि कति कराउन सकेको होला ! बरु नारायण गोपालको गुत सुन्छु..   टुर ~ टुर~टुर ~ टुर ...कस्को फोन आयो यो घाडोमा ..हेल्लो भन्दै फोन उठाय ! उता बाट "कहाँ होर खाना खाने बेला भै सक्यो अझै अत्तो पत्तो छैन" भन्दै एउटा मीठो आवाज आयो ! त्यो आवाजले यो अस्त ब्यस्त रहेको मुटु लाई ब्यबस्थित बनाइ हाल्यो ! छेउमा बाख्रा कराउन नि बन्द भयो ! मैले पनि हजुर भने ! उता बाट फोन कट भयो ! म खै को हो अलमल परे ! अनि फेरि त्यहि नारायण गोपालको " यो सम्झिमे मन छ म बिर्सु कसरि" भन्ने गितमा मग मस्त थाले ! करिब आधा घन्टा पछि  म त निदाउन आटेको थिय फेरि टुर ~ टुर ~ टुर  कस्को फोन आयेछ तीन घन्टी बजे पछि येसो हेरेको त्यही अगिनैको नम्बर पो ! फोन उठायर "हेल्लो" मात्र के भन्न भ्यायेको थिय फेरि गाली हरुको बर्सात हुन लाग्यो ! "हैन एक चोटि भनेर लाग्दैन भात सेलाउने बेला भै सक्यो यो मान्छे को अत्तो पत्तो छैन ! " हैन के बोल्दै छौ तिमी भन्दै मैले जवाफ फर्काय ! उन्ले बढी मस्का लगाउन पर्दैन खुरुक्क घर आउनी भन्दै थर्काइन ! मलाइ अत्ति भयो र फोन गरे ! उन्ले उठाइन र

सायद येस्तै रहेछ प्रेम ! भाग १

बैसाख महिना !! बिहानको येस्तै ११ बजे अफिस अगाडि चट्ट कान्तिपुर पत्रीका पढी रहेको थिय । एकाएक चर्को आवाजले कोहि बोल्दै आइ रहेका थिय । येसो पछाडी फर्केर हेरे ४ जना केटिहरु लेहेङ्गामा सजियर मस्त गफ लगाउदै आयेका थिय ।  उनिहरुको शरीर बाट मीठो अत्तरको बास्ना आइ रहेको थियो । ती ४ जना मध्य किन किन एउटि केटि सार्है मन पर्यो । रातो ब्लाउज अनि गुलाबी रङ्गको लेहेङ्गा लगायेकी थिइन । किन किन ? उन्को मुहार भन्दा मलाइ उन्को त्यो लेहेङ्गा पो दिमागमा याद आयो । साच्चै नै उनी एक परिको प्रतिबिम्ब भन्दा फरक पर्दैन थियो होला । येस्तै कुरा सोच्दै बसेको थिय एक जनाले भनिन " दाइ यहाँ साहारा पार्टी प्यालेश कहाँ छ ? " मैले पनि सिधै अगाडि गयेर हेर्नू त्यहा ठूलो पेट्रोल पम्प छ त्यसैको पचाडि छ साहारा पार्टी प्यालेश । उनी हरु हस भन्दै त्यहा बाट लागे । पार्टी प्यालेस भनी सकेपछी पक्कै उनि हरु बिहामै आयेका हुन सक्छन तर कहाँ बाट ? येस्तै प्रश्न उल्झी रहे ! म बस त्यही राती ब्लाउज अनि गुलाबी लेहेङ्गा लगाउने केटिकै बारेमा मात्र सोची रहे ,! ...को होलिन ? कहाकी होलिन ? कस्को बिहेमा आयेकी होलिन ? ओहो ! प्रश्न पनि कति

काल्पनिक कथा

"Uff फेरि त्यही पुरानो T- shirt 😏 मैले दिएको चै लगाउन हुन्न है हुन त म जस्ती नराम्री ले दिएको के लगाउनु हुन्थ्यो र " भन्दै उ रिसाइ हाल्थी !! मानौ उस्लाइ रिसाउन कुनै कारण नै चहिदैन थियो. म हास्दै भन्थ्ये !! ...भैगो नि त अब नरिसाउ न यति राम्री छौ !! आफू ले आफै लाई कसैले नराम्रो भन्छ त लाटी !! आज बिर्सिएर यो लगाएछु अब पक्का अर्को पल्ट भेट्दा तिमी ले दिएको T - shirt लगाएर आउछु नि !! भन्दै म फकाउथ्ये !! " खुब अब त आएको आएइ हो !! किन भेटिरहनु पर्यो र ...न मैले भेनेको केही मान्नु हुन्छ !! सधै हेप्नु मात्र हुन्छ मलाइ 😐 यसरी नै हेप्नु न कुन दिन सधै को लागि छोडेर गै दिन्छु अनि थाहा पाउनु हुन्छ " ..उन्ले  यी कुरा भनी रहदा म फरक्क टाउको फर्काएर रिसाइ दिन्थ्ये एक छिन दुबै बोल्दैन थिएउ !! म भुइँ को घाँस का ती टुक्रा हरु चुड्दै बस्थ्ये !! पछाडी बाट झ्याप्पौ अङ्गालो मा पर्थिन...र भन्थिन... " मैले तेसै भन्देको मात्र हु !! नरिसाउनु न 😐 अहिले रोइ दिन्छु अनि मलाइ फकाउन आउदैन के.... म अझै बढी माया पाउने आश ले जानी जानी उन्को हात लाई मेरो काध बाट हटाइ दिन्थ्ये !! उनी र