परी " A RomantiC love Story "
Part :- 1
एता बिहानै 7 बजे पढिरहेका थिए टेबुलमा बसेर । किताब कै छेउमा थियो मेरो मोबाइल । किताब तिर जति ध्यान दिदा पनि मस्तिष्क किताब भन्दा बढी मोबाइल तिर केन्द्रित थियो । त्यसर्थ आफु लाई जबर्जस्ती पढिरहेको बनाउदै थिए । आजकाल का भर्चुयल युग न हो । साला पढ्नु को लागि पनि मोबाइल को साहयता लिनु पर्दो रहेछ । सायद मोबाइल नहुदो हो भने आजकल का भुराभुरीहरु पढ्नु पनि रुचाउदैन्थे होला । खैर अरूको कुरा के भनु , म आफै त्यसतै थिए । डाटा खोले । दस सिकेन्ड मै घुइइ गरि मोबाइल करायो । खोले मेसैज आएको रहेछ राजनको ।
के गर्दैछस् ?
आफु त पढिरहेको थिए । तर सोचे पढ्दै छु भन्दा उसले कति पढ्नदास् भएको भनेर पक्कै व्यङ्ग्य गर्छन् होला । त्यसैले अर्थाथ कुरो भन्नु मन लागेन । उल्टै सोधि दिए ।
त के गर्दैछस् ?
सुतिराको ! सेकेन्डमै रिप्लाइ गर्यो उसले
थाहा थियो मलाइ । उ नाटक गर्दै छ । किनकी भोली देखि हाम्रो परीक्षा थियो ! बि.एस.सी. को । र आज उ नपढुन् त्यो त हुनै सक्दैन् । आजकल का हामी बिधार्थीहरू पनि कति अल्छी भएका छौ हउ । परीक्षा को एक महिना देखि पढ्ने कुरा सोचिरा हुन्छौँ । तर हया आज मुड छैन भोली पक्कै पढ्छु भनेर सधै टारि दिन्छौँ । र भोली गर्दा गर्दै परीक्षा हुनु भन्दा अघिलो दिन । बजार मा तरकारी बेचे झै गरेर एक थान नोटवुक , किताब आफ्नो अगाडी राखेर पढ्ने दुर्प्रयास गर्छौं ।
त्यसतो बेला न त मुड ले साथले दिन्छ , न त मोबाइल ले । मोबाइल ले चेक मी , चेक मी भनिरा हुन्छ । र मुड मोबाइल तर्फ बढी एट्राक्टिभ भएर चेक गरि हालौ जस्तो लाग्छ । तर जब हामी मोबाइल चलाउनु सुरू गर्छौं । हाइ त्यो बेला परीक्षा सरिक्षा सब बिर्सिन्छौँ र फेसबुक मा केटीहरू को प्रोपाइल पिक्चर हेर्नू थाल्छौं । त्यसतै म पनि गर्दै थिए । साला पढ्ने मुड महिनौ लगाएर बनाएर थिए तर जब गयो नजर कुनै केटीको सेक्सी फिगर मा । हरायो पढ्ने मुड पनि यो मन कै लखर लखर मा ।
एकछिन को फेसबुक हेराइ पछि । किताब सिताब सबै बन्द गरेर निन्द्रा देबी को प्यारो भए । त्यसतै राती 8 बजे कहाँ कहाँ बाट बटुलेर पढ्ने मुड आयो । पहिला त मोबाइल नै स्वीच अफ गरेर अलि पर राखि दिए । अनि किताब र नोटबुक पढ्नु थाले । पहिलो चेप्टर पल्टाए । हया सजिलो छ भनेर अर्को चेप्टर पल्टाए । हया यो पनि त अस्ति रिभाइन गरेकै थिए भनेर । तेस्रो चेप्टर पल्टाए । यस्तै गर्दा गर्दै अाधा घण्टा मै पुरै किताब सिध्याइ दिए ।।
अर्को दिन
परीक्षा सुरु भयो । अोर्चिड कलेज अफ बिराटनगर मा । पहिलो दिन को परीक्षा । रेगुलर इङलिस को । जब प्रश्न पेपर आयो मेरो हातमा । म ट्वा परेर हेरिरहे । हिजो जुन जुन सजिलो छ , आउदै छ भनेर छोडेको थिए । साला सब त्यै प्रश्नहरू आएको रहेछ । एकछिन त टाउको मा हात राखेर अल्लमल्ल मा परे । पहिला त टिक लगाए आफु ले आएको प्रश्नहरू मा । टिक लगाउदा सबै प्रश्नको उतर आएको रहेछ । तर जब लेख्न सुरु गरे । तब थाहा पाए । आफु लाई त सब प्रश्न को उतर को एक दुई लाइन मात्र थाहा रैछ ।
खेर बनाउदै गए । पछि केही नपाएर जे.पी.टी. कुराहरू पनि थपि दिए । र कक्षा मा यता उता बाट कसैले अरूलाइ चिट फालेको हेरे कि फुत्त कुदेर चिट लिन्थे र भाइ एकछिन म लेख्छु अनि दिन्छु भनेर फर्काउथे । परीक्षा को अन्तिम घण्टी हुदा जब सोचे । अब आफुलाइ केही आउदैन त्यो बेला मार्क गिन्ति गर्नु थाले । गिन्ति गर्दै जादा 4० % पक्कै आउछन् भने बिश्वास भयो । र म पास भइ हाल्छु भन्ने कुरै ले म एकदमै खुसी थिए ।
त्यसतै एक एक गरि सबै बिषय को परीक्षा सकिदै गयो । एकदिन त अती नै भयो । प्रश्न पेपर हेरेर म यसै चिन्तित थिए । किनकी ती प्रश्नहरू बाट मलाइ एउटा को नी उतर आउदैन्थ्यो । त्यसैले डेक्स मा यसै पेपर लाई खुल्ला गरि छोडि दिएको थिए । अचानक गार्ड आयो । र एउटी केटी पछाडी बाट मेरो पेपर तिर चियाउदै गरेको हेरेर खुसुक्क भन्नु भयो । भाइ पेपर लुकाएर राख् , पछाडी बाट हेर्दै छन् । मलाइ त जम्मै दात देखाएर हास्नु मन लाग्यो । तर जबर्जस्ती हासो थामेर बसे ।
परीक्षा सकेको उपलक्ष्य मा जम्मै साथी हरू मिलेर पार्टी गर्ने योजना बनाए । राती आठ बजे तिर हन्ग्री बाइट रेस्टुरेन्ट तिर जम्मा चार जना साथी गए । राजन , रमेश , रोहित र म आशिक । सुरु मा रमेश ले जान्न, म सँग पैसा छैन भनेका थिए । तर पैसा को चिन्ता के गर्छस् भनेर हामी तिनै जना साथीले बल गरेर उसलाइ ल्याए ।
परी " A RomantiC love Story "
Part :- 2
भन्नु त मैले नी भनेको थिए उसलाइ । तर आफु सँग पनि पैसा कहाँ थियो र ? त्यसैले एकछिन त सुक्सुकाए । तर पछि सोचे राजन र रोहित सँग होला नी । अनि ढुक्क भए । चाउमिन , मोमो , मन्चुरियन , बियर , कोक , सोडा एक एक गरि टेवुल मा आउदै गयो । यता हामी साथीहरू सब जना जङ्गली पारा मा एकअर्काका हात बाट पनि खोसेर खादै गए । अन्तिम प्लेट जब बाकी थियो । म भने उठे । किनकी डर पनि लागेको थियो । पछि यिनीहरू ले मलाइ बिल तिर्न लगाउने त होइन ? ।
एकछिन बाथरुम भएर आउछु है भनेर म उठे । प्रतिक्रिया मा उनीहरुले केही जवाफ दिएन । अझ कुकुर बिराला जस्तै खाने कुरामा लागि परे । म चुपचाप बाथरुम को बहाना गरेर बिस्तारै उनीहरू ले थाहा नपाउने गरि रेस्टुरेन्ट बाट बाहिर निस्के । अनि बाटो तिर लागे । एकछिन पछि राजन र रोहित पनि आयो । मुसु मुसु हास्दै । के भयो किन हासेको तिमीहरु ? मैले सोधे
उनीहरूले केही बोलेनन् । अझै आफ्नो हासो लाइ बढावा दिदै गयो । म बुझि सके केही त गडबड पक्कै भएको हुदो हो । अनि यसो सोचे रमेश त रहेनछ । सोधे रमेश खइ ? । रेस्टुरेन्ट मै छ ? राजनले भन्यो ।
वाट , अनि तिमीहरूले बिल तिर्यौँ ? मैले सोधे ।
रोहित जम्मै दात देखाएर हास्दै भन्यो छैन । मलाइ पनि हासो उठ्यो । म पनि हासे । अब के भए होला बिचारा रमेश लाई , उसले पहिला नै पैसा छैन भनेका थिए । अब कसरी तिर्ने होला त उसले ? मैले तिनीहरुलाइ सोधे । हामीलाइ के थाहा ? राजन ले भन्यो । साला फोकट को खान आइ हाल्छ । अब थाहा पाउनेछ उसले ? फोकट को खाना कति महँगो हुदो रहेछ । साथी जति आपत मा रहुन् । एकछिन त हामी लाई मज्जा लाग्छ । किनकी साथीलाइ आपत मा पार्नु नै हाम्रो मुख्य लक्ष्य हुन्छ । पछि जे जस्तो भए पनि त्यो बेला छुट्टै रमाइलो लाग्छ ।
सबै को हासो शान्त भए पछि । रमेशको बारेमा चिन्ता लाग्यो । अनि पुनः फर्केर रेस्टुरेन्ट तिर गए । तर बाटै मा रमेश भेट्यो । हामीलाइ हेर्ने बितिकै गाली गर्नु थाले । साले खाते हरू पहिला आफै जबर्जस्ती ल्याउने अनि बिल तिर्ने बेला मा मलाइ एक्लै छोडेर भाग्ने । उसले गाली गरेको मा हामीलाइ वास्ता थिएन । किनकी साथी - साथी मा त्यस्ता गालीहरु स्वभाविक हुन्छन । वास्ता त मलाइ त्यो कुरा को थियो कि उसले बिल नतिरी कसरी यता आउन सके होला । त्यसैले सोधी हाले । अोइ तैले बिली तिरिस् ।
तैले नतिर्दा मलाइ तिर्नु पर्दैन ? झर्किदै उसले भन्यो ।
यता हामी तिनै जना आश्चर्यचकित भइ उसलाइ हेरिरहे । उसँग पैसा नभए पनि कसरी तिर्यो । आफै सोच्न थाले । सायद मनलाइ थाम्न नसकेर होला रोहित ले सोध्यो रमेशलाइ । पैसा कहाँ बाट ल्याइस् ?
तेरो बाउ ले देको थियो ? अझ कडा अवाजमा भन्यो रमेशले । हामीलाइ थाहा थियो उ अहिले सन्केको छ । त्यसैले उसलाइ अझ कोट्याएर , उसको भेजा गरम गर्नु हाम्रो मुर्खता हुन्थ्यो । त्यसैले सब जना मौन भइ एकछिन उसै लाइ हेरि रहे । केही बेर पछि उ आफै हास्दै भाग्नु थाल्यो । हामी भने ट्वा परेर हेरिरहे । के भएको हो ? किन एक्लै पाग्ल जस्तै गरेर भागे होला । पछाडी तिर हेर्दा केही मान्छे लखेटि रहेका थिए । त्यसैले हामी पनि भाग्नु थाले । अधपी हामी पुरै बेखबर थिए । के का लागि हामी भाग्दै छौँ । बस् रमेशको पछि पछि भागि रहे ।
जब पछाडी का मान्छेहरु लखेट्नु छोडिसकेको थाहा पाए । त्यै रुकेर थकान मेटे । यसै दौड्दा दौडदै शबाँस नै फुल्न थालेको थियो । सायद उनीहरूले अझ केही बेर लखेटेको भए । भुइ मै ढल्थे होला । थाहा छ तिनीहरू को थियो ? रमेशले आफै सोध्यो ।
को ? हामी तिनै जना को मुखबाट एकैचोटी निस्कियो
ती रेस्टुरेन्ट का मान्छेहरू ? रमेशले हास्दै भन्यो ।
वाट ? हामी छक्क परेर सोधे
हो ! जब तिमीहरूले मलाइ छोडेर गयौं । वेटरले बिल लिएर म कहा आयो । म आफै छक्क परेका थिए । साला म सँग आफै पैसा छैन कहाँ बाट तिरु म बिल । अनि एटीएम मा गएको छ मेरा साथीहरू ! एकछिन मै आउछ अनि तिरौला भनि तिमीहरू लाई पर्खि रहे । तर पछि तिमीहरू नआउदा मलाइ कया टेन्सन लागेको थियो । पछि केही आइडिया फुरियो अनि मोबाइल निकालेर तिमीहरू लाई फोन गरेको नाटक गरे । र वेटर लाई भने भाइ ! मेरो साथीहरू बाहिर उभिरहेछ आउ सँगै ! बाहिर पैसा लिएर फर्किनु तिमी । वेटर ले मेरो कुरा मान्यो अनि सँगै बाहिर आयो । तर बाहिर त कोइ थिएन । खइ त तपाईं का साथीहरू वेटर ले सोध्यो । उ तिम्रो पछाडी हेर त , त्यहा छ भनेर उसलाइ आम्सिक मोड्नु ल्गाए र जब उ पछाडी मोड्यो । म फुत्त कुदेर त्यहा बाट भागे । रमेशले हास्दै भन्दै गयो ।
हामी पनि नहासी रहन सकिन । ती मोमेट हाम्रो जिन्दगी को बेस्ट मेमोरी मा सामेल भयो । यो कुरा जिन्दगी भरी बिर्सिनु सक्दिन्थे । र अचेल याद आइ रहन्छ ।
परी " A RomantiC love Story "
Part :- 3
केही दिन पछि
राती 8 बजे यसै खाट मा पल्टेको थिए । फोन आयो घर बाट । उठाए बाबाले गर्नु भएछ । सामाचार आदानप्रदान पछि उहाले आमा बिरामी भएको खबर सुनाउनु भयो । म निकै आतिए । के भयो आमालाइ मैले सोधे ? । थाहा छैन ! अहिले हस्पिटल मा छु ! त आए पछि आफै थाहा पाउछस् बाबाले भन्नु भयो । यति राती आउ म ? मैले सोधे । हेर कुनै गाडी छ भन्ने अहिले आइज , नत्र छोड्दे भोली आउदा नी हुन्छ बाबाले भन्नु भयो । फोन काटेर म गाडी खोज्नु थाले । त्यो दिन बिराटनगर बन्द थियो । कतै कुनै गाडी गुडेको देखिन बाटो मा । अब कसरी जाउ , समस्या मा परे । हेरे कुनै साधन थिएन । अन्तिम विकल्प भनेको साइकल मात्र थियो । केही नसुझेर त्यसमै जाने निधो गरे ।।
निस्के । बाटो भरी यसै आमा को चिन्ता ले पिरोलि रहियो । मेरो घर थियो । बिराटनगर बाट करिब 15 कि.मी. टाढा भएको गाउँमा । बिराटनगर मा रहुन्जेल त ठिकै थियो तर जब सहर बाट बाहिर निस्के । चारै तिर अँध्यारो देखियो । मोबाइल को टर्च बाली काम चलाउदै थिए । यता आकाश पनि ठुलै वर्षा हुने संकेत देखाउदै थियो । घरी बिजुली चम्किन्थ्यो त घरी झिसमिसे पानी पर्थ्यो । जब एक दुइ पानी का थोपा मेरा शरीर मा पर्थ्यो । म यसै आतिएर साइकल को बेग अझ बढाउथे । र साइकल स्वी कुदेर 50 को स्पिडमा भाग्थ्यो ।
करिब 5 कि.मी. पार गरे होला मैले । अचानक विशाल हावाहुरी चल्नु सुरु भयो । त्यो पनि मेरो बिपरित दिशा बाट । साइकल को पाइडल मा जति जोर लगाउदा पनि । साइकल लाइ अगाडी बढाउन म असमर्थ हुँदै गए । नभनी स्यारर् पानी पर्नु थाल्यो । पानी का ठुला ठुला थोपा खस्दा मेरा शरीर मा ढुङगा हाने झै अभान हुन्थ्यो । आमा को चिन्ता ती वर्षा को चिन्ता ले अझ सतायो । त्यो भन्दा नी टेन्सन त्यसतो अँध्यारोमा अब जाउ त म कहाँ जाउ । त्यहा छेउछाउमा कुनै घर नी देखिन । मन यसै उदेक भएर आयो । अब के गर्ने होला । कसो गर्ने होला । मनै भरी ती प्रश्नले मलाइ अझ ब्याकुल बनायो ।
अोर्ले साइकल बाट । अनि पैदल हिडदै साइकल लाई गुडाउनु थाले । पानी परेर पहिला नै मेरा सारा कपडा भिजि सकेथे । त्यसमा नी स्वाइ स्वाइ चिसो हावा चलेर । मेरा शरीर लाई चिस्याउनु थाले । त्यै पनि निरन्तर लागि रहे । खोजी रहे । कतै कुनै अोत पाइन्छ कि आश मा भटकि रहे । सडक पनि कच्ची । कति पटक भुइ मा लड्नै लागेथे तर बाल-बाल बचे । जति मेरो शरीरमा पानी पर्थ्यो त्यो भन्दा दोब्बर मेरो शरीर बाट पसिना निस्किदै थ्यो । भन्छन गर्मीले पसिना बग्छ रे । तर त्यो बेला मलाइ चिसो लागेर पसिना बगिरहेको थियो । ती अवस्था मा मलाइ एक्लै हिड्न गाह्रो भएको थियो । त्यै पनि साथसाथै साइकल लाई गुडाउदै थिए । हाइ रे ! परिस्थिति साला एकैचोटि सब समस्या थुपारेर राखि दियो । अँध्यारो बाटो सुनसान । कोइ कतै नजर आएन । कतै कुनै रुख पनि देखियो कि । भुत हो कि भन्ने डर लागेर आउथ्यो ।
करिब 10 मिनेट पछि । एउटा जङ्गल जस्तो देखियो । धेरै ठुलो ठाउलाइ त अोग्टे थिएन । त्यै पनि मलाइ त्यो बेला कुनै राष्ट्रिय निकुञ्ज भन्दा कम लागेन । भित्र छिरे जब । डरले म काप्नु थाले । शरीरका रौ हरू उभिसकेका थिए भने मेरो बाच्ने आश सबै मर्नु लागेथे । हो मेरो अात्मविश्वास टुट्न लागेथे । बिस्तारै बिस्तारै म भित्रै बाट कमजोर हुनु थाले । मस्तिष्क र मुटु सब निकम्मा हुनु थाल्यो । अचानक बिजुली चम्केर एउटा घर जस्तो ठाउमा गएर गायब भयो । जब मैले घर देखे । भित्रै बाट खुसी भए । मेरो अत्मबल बढ्यो । शरीर भित्र भिन्न उर्जा आयो । मैले समातेका साइकल र मेरो बेग नी बढ्दै गयो । 10 मिनेट मै मैले जङ्गल पार गरिसके तर ती घर सम्म जानू मलाइ 15 मिनेट जति लाग्यो ।
घर । अलि ठुलै थियो । इट्टा को । त्यसको छेउछाउमा अरु कुनै घर देखिएन । मात्र वरिपरि बगैँचा का स-साना टुक्रा थियो । बाहिर काठका गेट लगाएका थिए । मैले त्यही साइकल पार्किङ गरेेर भित्र छिरे । भित्र छिर्दा अलि पानी लागेथ्यो । त्यसलाइ पार गर्दै कोठा अगाडी गए । त्यसै त पहिला नै भिजि सकेथे । ती पानी केही थिएन । सुरु मा त अलि डर लाग्यो । एउटा अनौठौ ठाउमा आएर अपरिचित को घर को ढोका खटखटाउदा । के सोचलान् उनीहरूले मेरा बारेमा । त्यो पनि यति राती । तर रिक्स न लिइ । म बाहिर थरथर कापेर मर्छु होला । यसै त शरीरको तापक्रम कम भइसकेको थियो । यदि चाडो न्यानो पारेन भने मेरो काम तमाम हुनु पक्का थियो ।
परी " A romantic 💓 love Story "
Part :- 4
ढकढकाए ढोका तर मरी गए कसैले खोलेनन् । लगातार ढकढकाइ रहे । तर पनि कसैले ढोका खोल्ला जस्तो लागेन् । मन अझै ब्याकुल भयो । चिस्याहट अझ बढ्दै गयो । त्यै पनि ढोका ढकढकाइ रहे । पछि थाहा पाए ढोका त खुल्लै रैछ । हल्का खुसी हुँदै भित्र छिरे । भित्र अँध्यारो थियो । सायद बति गएको हुनु पर्छ । बढो सावधानी पुर्वक पाइला चाल्दै थिए । चार पाच पाइला चाले सकेपछि अचानक मेरो खुट्टा एउटा कुर्सी मा गएर ठोक्यो । अनि झ्यामै भुइ मै झर्यो ।
म डरले अझै थरथर काप्नु थाले । अब के हुने होला । कहि यो घरको मालिक ले मलाइ चोर सम्झी कुट्ने त होइन ? । म फेरी त्यहा बाट बाहिर निस्किनु थाले । अचानक को हो ? भनि केटीको स्वर प्रकट भयो । म टक्क अडिए । अनि आम्सिक मोड्दा । एउटी केटी देखियो हातमा मैनबती लिएर उभेकी थिइ । अनुहार प्रस्ट रुपले देखिन तर राम्री नै छे झै महसुस भयो ।
म आफ्ना नाम , ठेगाना , त्यहा आउनु को वाध्यता , उदेश्य खुल्ला रुप मा सुनाए उनलाइ । एकछिन मौन रही उनी । सायद मेरो थरथराएको अवाज उनलाइ एकछिन सोच्न बाध्य बनाएको हुनु पर्छ । मेरो अवस्था देखेर माया लागेको हुदो हो । भित्र आउन भनि उसले मलाइ । म भित्रै बाट खुसी भए । र उसलाइ धन्यबाद भनि उसकी पछि पछि लागे । उ मलाइ एउटा कोठा तिर लगी । र केही कपडा दिइन । म कपडा उठाए । उसले मलाइ बाथरुम देखाइ दिइ । म उतै लागे । अनि एकछिन पछि म बाथरुम बाट नुहाएर । फ्रेस भइ बाहिर आए ।
नुहाउने बेला मा पनि सोचि रहे । त्यै केटीको बारेमा । कति सिम्पल रैछे उ । एउटा अन्जान मान्छे लाइ यसरी घरमा भित्राइन । आदर गरिन । कपडा दिइन् । मानौं म उसकी लागि कयौं बर्ष देखी परिचित छु । मैले सोचेको पनि थिएन । कोइ कोइ मान्छे यस्तो पनि हुन्छ भनेर । मलाइ त खुबै मन परी उ । नत्र आजकल त भलाई को जमाना नै छैन । मान्छेहरू आफुले चिनेको मान्छे लाई घरमा भित्राउन एकछिन अल्लमल्ल मा पर्छन् । म त अपरिचित थिए । सायद उसकी मन नै लास्टै कोमल रहेछ । खुसी लाग्यो ।
खाना खानु भयो ? म फ्रेस भएर आएपछि उसले सोधी ।
म त केही बोल्नै सकिन । मलाइ त मात्र वर्षा बाट जोगिने अोत चाहेथ्यो । उ त लोकाचारी पो देखाउनु थाली । म एकछिन उसलाइ नै हेरिरहे । मैले केही नबोलेको हेर्दा । उ आफै बोली । ल आउनुस् म त्यहा टेवुल मा राख्देको छु । म लुरु लुरु उसको पछि लागे । उसँग जादा । एउटा डाइनिङ हल जस्तो बनाएको कोठामा पुगे । उ एउटा कुर्सीमा बसेर मलाइ बस्नु अाग्रह गरी । म बिस्तारै कुर्सी मा बसे । आफुले गर्दा कुर्सी टुट्ला भन्ने कुरामा सचेत पनि भए ।
भात , रोटी र तरकारी एउटा थाल मा राखी मेरो अगाडी सारी दिई उसले । मलाइ त लाज ले कतै लुकु जस्तो लाग्यो । आज सम्म कुनै केटीले मलाइ यसरी लोकाचारी देखाएकी थिइनन् । उसकै अनुहार तिर एकछिन टोलाइ रहे । मैले नखाएको चाल पाउँदा उसले भनि । मैले अघि नै खाइ सके , हजुरले खादा हुन्छ । मलाइ पनि भोक लागेको थियो । खाना खानु सुरु गरे म । कतै मुख बाट केही झर्ला कि भन्ने डरले सतर्क भइ खाइ रहे । जिबनमा पहिलो पटक यति सावधानी पुर्बक खाइ रहेका थिए । मानौ मलाइ हेर्नू बेउली पट्टि का मान्छेहरू आएका रहेछन् । जसको अगाडी केही गडबड हुदा मलाइ रिजेक्ट गर्छ होला ।
किन नबोल्नु भएको ? मैले नबोलेको चाल पाउँदा उसैले सोधी । हह् ! निकै आतिएको स्वर निस्कियो मेरो मुख बाट ।
के भयो ? उनले फेरी सोधी ।
घरमा अरु कोइ छैन ? मुखबाट यसै फुत्कियो । हो जब देखि त्यो घर भित्र छिरे मलाइ केही अनौठौ जस्तो लाग्यो । अनौठौ ठाउमा घर । छेउछाउमा केही नभएको । र यति ठुलो घरमा नी ती एउटी केटी बाहेक अरू कोइ देखिन । मलाइ त्यै कुरा ले सताइ रहेका थिए । केही त पक्कै गडबड भएको हुनु पर्छ ।
बाबा आमा बाहिर जानू भएछ ? उसले भनि । केही दिन पछि मेरो परीक्षा छ । त्यै भएर मलाइ जानू दिनु भएन ।
बल्ल ढुक्क भए ! अनि कति मा पढ्नु हुन्छ र ? मैले सोधे ।
एघार मा उसले भनि ।
ए सोरी मैले त तपाईं को नाम सोध्नै बिर्से । साच्चै तपाइको नाम के रे !
उ हल्का हासी । मलाइ उसको हासो मन पर्यो । हास्दै परी भनि उनले । साच्चै तपाईं परी हुनु हुन्छ मैले सोधे । होइन हउ , मेरो नाम परी छ भनेको के उनले हास्दै भनि । राम्रो लाग्यो मैले भने । के ? उनले सोधि । तपाइको नाम मैले भने । उ हल्का दात देखाएर जोरले हासी ।
परी " A Romantic 💓 love Story "
Part :-5
तपाईं लाइ एक्लै बस्दा डर लाग्दैन र ? मैले सोधे । तर मेरो प्रश्न सुने पछि उसको हासो एकाएक शान्त भयो । पछि पछुतो गरे । सायद मैले त्यो प्रश्न नसोध्नु पर्ने थ्यो होला कि । उसले उतर नदिएको भए हुन्थ्यो जस्तो लाग्या थियो तर दिइन । यस्तो अवस्था मा के गर्नु पर्थ्यो र ! मलाई थाहा छैन । तर न त म आमा बाबा सँग जानू सक्थे । न त अन्त कतै । त्यसैले । र मलाइ डर एक्लै बस्नु बाट होइन । आकाशमा बादल गर्जेको आवज बाट लाग्छ । त्यसैले म एयरफोन लगाएर बसेकी थिइ । सायद त्यै भएर होला । तपाईं ले ढोका ढकढकाउदा मैले थाहा पाउन सकिन ।
ए रहस्य त यो पो रहेछ । म बेकार मा यताबिधी जे.पी.टी. सोचिरहेको थिए । खाना खाइ सके पछि एकछिन उसै सँग बसे । उसकै कोठा मा र उसकै फेमिली , कलेज कै बारेमा कुराकानी गरी रहे । अचानक जोरले बादल गर्जेको अवाज सुनियो । उ डराएर झ्यापै मेरो अँगालोमा टासी । यता मलाइ बिजुली को झट्का लागे झै भो । करिब 400 भोल्ट को । अाङग् सिरिङ्ग भयो । उ भने एकछिन मै छुटिइ । र लाज मान्दै सोरी भनि । म के बोलु , केही पनि सुझेन र अन्तिम मा ल अब सुत्नु पर्ला भनेर उसँग बिदा मागे ।
म उसकी खाट बाट उठे । उ पनि उठी । र मलाइ ढोका सम्म छोड्न आइन । म ढोका बाट निस्कनु नै लागेथे अचानक फेरी बादल गर्जियो र उ फेरि डराएर मेरो अँगालोमा जोरले टासीन् । म त छक्क परे । तर यो पल्ट पहिला को जस्तो केही फिल भएन । नरमल महसुस भयो । मात्र उसले आफ्नो हातले मेरो शरीर मा जोरले समातेकी थिइ र एकछिन पछि छुटिइ । उ निकै अातिएको देखिइ । केही बोल्नु चाहन्थी । तर अवाज उसको मुख बाट निस्कि रहेको थिएन । के भयो ? मैले सोधे । एकछिन त उ मौन रहि । पछि आफै भनि । प्लिज तपाईं मेरो कोठा मा सुति दिनु न , मलाइ बादल गर्जेको अवाज बाट क्या डर लाग्छ । निकै थरथराएको अवाज मा एक एक शब्द रुकेर भन्दै थिइ ।
सुरुमा त मलाइ अलि कस्तो कस्तो फिल भयो । एउटी केटीले मलाइ आफै आफ्नो कोठामा सुत्न भन्दै थिइ । एकछिन आफै लाई पत्याउन सकिन । के यो साच्चै हो आफ्नो मनै लाई सोधे । तर मनले पनि भन्यो होइन ! सपना रैछ । अब त के थियो र ? हस् जान्छु मनमनै भने । मैले एकछिन सम्म नबोलेको हेर्दा उसले फेरी सोधिन् के भयो ? । मैले नि हुन्छ भने । आखिर के नै थियो , सपना छ भने टेन्सन लिनै पर्दैन्थ्यो तर यदि बिपना छ भने मेरो के नै बिग्रिने होला थियो र ? । मैले हुन्छ भन्दै उसको कोठामा सुत्नु त्यार भए । एउटा चादर , सिरानि र सिरक लिएर म भुइ मै अोछ्याए । उ भने खाट मा थिइ । मैले उसलाइ गुड नाइट भनि निदाउन थाले ।
आधा घण्टा पछि ।
कोइ थरथर कापेर मामु मामु भन्दै गरेको अवाज सुनियो । को होला यति राती म डराएर । यसो सिरक मुनि बाट निस्केर हेर्दा । परि पो थिइ । जो बादल को अवाज सुन्ने बितिकै जोरले डराउथी र रुन खोज्थी । राती 1 बजे सम्म न त उ सुती , न त मलाइ सुत्न दिई । मलाइ त यसै टेन्सन लागेर आयो । आखा पोल्नु थाल्यो । उ प्रति अझ माया लागेर आयो । अब के गर्ने होला बिचारा लाई । कसरी सम्झाउ उसलाइ । म उठेर उसकी खाट मा बसे अनि किन रुनु भएको ? मैले सोधे । उ मेरो हात समातेर रुदै भनि । प्लिज तपाई मसँग , मेरो खाट मा सुत्नु न ।
उफस् । मलाइ त दिक्क लाग्यो । सोचे के उसलाइ यस्तो भन्दा हल्का नी लाज लागेन होला । केटा मान्छे भएर नी मलाइ लाज लाग्यो । कसरी सुतु उसँग । केही बेर त आनाकानी गरे । तर पनि उ मानेनन् । पछि सोचे बाध्यता नै यस्तै रैछ । उसँगै सुत्नै पर्छ । नत्र उ मलाइ रात भरी सुत्नु दिन्न होला । अर्को कुरा म अपरिचित मान्छे लाई उसले केही नसोची घर मा भित्राएछे भने । के म उसको यो कुरा नी मान्नु सक्दिन । र अर्को कुरा यसमा मेरो के नै बिग्रिन्छ नै होला ? ।
खेर माने उसकी कुरा । सुते उसँगै एउटै खाट मा । तर अनुहार एकअर्काको बिपरित दिशा तिर गरेर । उ रुनु बन्द गरि । अलि शान्त भइ । र निदाउनु थाली । म पनि निदाउने प्रयास गरे । तर कथक प्रयास वावजुत पनि निन्द्रा लाग्ने सम्भावना देखिन । मस्तिष्क भरी विभिन्न कुरा खेलाइ रहे । थुप्रै प्रश्नहरू मस्तिष्क मा अटेसमटेस भइ रहियो । पहिला कुरा त मलाइ पत्याउनु नी गाह्रो भएको थियो । के म साच्चै केटी सँग सुतेको रहेछु । कोल्टे उ तिर । मस्त निन्द्रा मा निदाएकी थिइ उ । त्यति कै मा बती आयो र उसकी अनुहार लाई प्रस्ट रुपले देख्न सफल भए ।
परी " A RomantiC love Story "
Part :- 6
गोरी नै थिइ उ । नाक अलि चुच्चो परेको । थाइ कट कपाल । अनुहार भरी छरिएको । निदाएको ले उसकी आखा देख्नु सकिन । तर उसकी अमृतमय गुलाफी अोठले मलाइ लोभयाउनु थाले । उसकी अनुहार उदभासित भएको थियो सायद बतिको प्रकाशले होला । अनि मेरा आखा उसकी टिमिक्क तनकेको छाती तिर नै बढी केन्द्रित थिए । अचानक उ कोल्टे परी । उसले अोढेको सिरक भुइ मा झर्यो । अनि उकुसमुकुस गर्नु थाली । उसले लगाएकी टी- सर्ट माथी सरेर । उसकी नाइटो देखिनु थाले । मलाइ त यसै डर लागेर आयो । मैले उसलाइ हेरेको उसले चाल पाउँदा के भन्छे होला । डर ले म फेरी विपरीत दिशा तिर फर्केर निदाउने प्रयास गर्नु थाले ।
तर निन्द्रा कहाँ लागुन र ? , मस्तिष्क मेरा मात्र उ तिर आकर्षित थियो । भने मनलाइ पनि उसले एकैछिन मा चोरी सकी । फेरी कोल्टे उसकै अनुहार तिर । र आखा लाई उसकी अोठ मै केन्द्रित गरे । हाइ क्या रसिलो रैछ । बिस्तारै हातले छुनु मन लाग्यो । तर डरले मलाइ असमर्थ बनाइ रहियो । हेर्दा हेर्दै म लठ्ठीनु थाले उसकी शरीरको सुगँधमा । र अचानक म भित्र केही भयो । म बिस्तारै आफ्नो अोठ उसकी अोठको नजिक लानु खोजे कि । जोरले बादल गर्जियो उ फेरी मेरो अँगालो मा टासिन् । उसको तातो शबाँस लाई म आफ्नो श्बाँस मा महसुस गर्दै थिइ । भित्र यसै उसकी वैश ले मलाइ पघलाउनु थाल्यो । राखे एउटा खुट्टा उसकी खुट्टा माथी । उ अझै मौन थिइ । आखा पनि बन्द नै थियो । उनले मलाइ कही कतै रोकेनन् । मेरो हिम्मत अझ बढ्यो । एउटा हात उसकी गाला मा राखे । अझै मौन रही उ । अनि म आफ्नो अोठले उसकी अोठलाइ किस गरे । एक्कासि उ आखा खोलीन् । सायद सुतेको नाटक गर्दै थिइ । मलाइ त डर लाग्यो । भित्र मुटुको धुकधुकी बढ्यो । तर उसले केही भनिन । उसकी आखै भरी मादक छाएको थियो । अब उ आफै म सँग टासेर । आफ्नो अोठले मलाइ मेरो तल्लो अोठ मा किस गरि । हाइ क्या सफ्ट किस थियो त्यो । म त पुरै उत्तेजित भए र पुरै रोफ्ली तरिका ले किस गर्नु थाले उसलाइ । गाला , घाटी , अोठ , निधार कतै बाकि राखेनन् मेरो अोठले । एउटा हातले उसकी हरेक अङग् लाई स्पर्श गर्दै थिए । त अर्को एउटा हात उसकी छाती सँग नहु खोज्नु थाल्यो । उ अलि पीडा भएको अवाज निकालिन । मलाइ भने कुनै अर्कै सँसार को यात्रा गरे झै महसुस भयो । बेग्लै मज्जाले छोयो ।
एकछिन पछि उ आफै मेरो सर्ट को टाँक खोल्नु थाली र मैले पनि उसकी टि सर्ट निकाले । अनि पुर्णरुपले एकअर्कामा सम्माहित भए । पसिना पसिना भएको थियो हाम्रो शरीर । उ भने बिचबिचमा जोेरले अान्नदको सितकार पनि लिदै थिइ । पहिलो पटक चरम आन्नद पाएको थियो जिवनमा । जसको अभास कुनै जोडीलाइ मात्र हुन्छ । केही बेर को रमाइलो पछि । उ मेरो छातीमा जोरले टासी र म सिरक तानेर निदाए ।
बिहान को 4 बजे को हुदो हो । मेरो आखा खुल्यो । आखा खोल्दा उ मलाइ यसरी समातेकी थिइ । मानौं बाल्यकाल मा बाआमाले कुनै मेला बाट ल्याइ दिएको खेलौना । जसलाइ अरूले खोस्ला कि भन्ने भयले । बच्चाहरूले आफु शीत लुकाएर राखेका हुन्छन् । मलाइ एकछिन आफु कहाँ छु भन्ने ठम्याउनु नी गाह्रो भयो । अनि गएको रातीको घण्टा । मेरा मस्तिष्क मा सिनेमा का दृश्य झै एकएक गरी अोर्लिनु थाले । उसको हात आफु बाट छुट्टाएर फ्रेस हुन गए । बाथरुम बाट फ्रेस भएर आए पनि । उ अचेल मस्त निन्द्रा मा थिइ । उसकी अनुहार लाई हेरे । उ खुबै प्यारी लागि मलाइ । सधै भरि उहीँ सँग बसु झै लाग्यो । मेरो हरेक दिन , हरेक रात उसकै लागि होस् । र बाकी यो सँसार को कुनै मत्लब नहोस् । त्यसतो भइ देको भए कति रमाइलो हुन्थ्यो है । मलाइ त उसलाइ आफ्नो जीवन नै सुम्पि दिउ झै लाग्यो । कम से त्यो पलमा ।
उसकि खाटमा बसे । र एउटा हात उसकी गालामा राख्दै । किस गरे उसकी निधार मा साथै गुड मर्निङ पनि भने । उ उकुसमुकुस गर्दै एउटा हातले मेरो हातलाइ जोरले समाती । अनि उ अोढेको सिरक अलि तल झर्यो । यसो सिरक तिर ध्यान दिदा । रगत को दाग देखियो । म निकै आतिए । यत्रो रगत कहाँ बाट आयो ? मनमनै सोच्नु थाले । अनि थाहा पाए सायद उसकी पहिलो चोटी भएको हुनु पर्छ । र पहिलो चोटी मा रगत बग्नु स्वभाविक नै हुन्छन् । सिरक तानेर उसलाई अोढाइ दिए । र वाइ भनि जानू खोजे । उ बाइ सुन्ने बितिकै खुत्रुक्क उठी । अनि मलाइ पछाडी बाट जोरले समाती । र आफ्नो अोठ मेरो अनुहार सम्म ल्याउदै मेरो गाला मा किस गरि र भनि प्लिज नजाउन् ।
परी " A RomantiC love Story "
Part :- 7
हाइ उसको त्यो मस्कुलिन भवाइस् । मलाइ पनि नजाउ झै लाग्यो । तर हिजो यहाँ आउनु को उदेश्य लाई सम्झे । आमा बिरानी रैछ । म बेकारमा यहाँ टाइम पास गर्दैछु । मलाइ त सक्दो चाडो । आमा को सामिप मा जानू पर्छ । त्यसैले म जाने निधो गरे । तर उ भने धुरु धुरू रुनु थालि । मलाइ त उ प्रति यसै माया लागेर आयो । उसलाइ सम्झाए । तिमी चिन्ता नगरन् , म छिट्टै फर्केर आउछु । सक्दो चाडो । प्रोमिस् । अनि उसको आशु पुछिदिए । उ अलि शान्त भइ र रुन्चे स्वरमा भनि । पक्का न् । मैले नी भने पक्का ।
त्यसपछि उसले मलाइ जाने अनुमति दिइन् । म कोठा बाट निस्कनु नै खोज्दा । आशिक भनेर उसले बोलाइन् । अह भनेर म आम्सिक मोडे । एकछिन यता आउन भनेर उसले मलाइ आफ्नो नजिक बुलाइ । गए उसकी छेवैमा । उ मलाइ अँगालो मार्दै । मेरो हातमा केही राखि दिइ । हात बाट निकालेर हेर्दा एउटा सिक्का थियो । धेरै बर्ष परानो । म छक्क परेर के हो यो भनेर सोधे । मेरो चिनो , जब यसलाइ हेर्छौ , तिमीलाइ मेरो याद आउछ उसले भनि ।
हाइ कति मायालु स्वरमा भनि उसले । मेरो मन भावुक भएर आयो । एकै दिन मा कोइ मलाइ यति धेरै माया गर्छे । मैले कहिले सोचे पनि थिएन । मलाइ हल्का रुनु मन लाग्यो । तर सक्दो थामे । अनि कोठा बाट बाहिर निस्के । उ रोएको झै मलाइ अाभान भयो तर मलाइ फर्खिनु मन लागेन । निस्के उसकी घर बाट । आकाश पुरै नखुलेकोले बाहिर अलि अलि अँध्यारो नै थियो ।
घर बाहिर अलि अलि पानी लागेथ्यो । पार गर्दै म आफ्नो साइकल नजिक गए । अनि साइकल मा बसेर कुदाउनु थाले । फर्केर पछाडी हेर्नू मन लाग्यो तर सकिन । किन भने मस्तिष्क मेरो मन बिरुद्ध थियो । बाटो भरी हिलो भएकाले । साइकल अलि बिस्तारै कुदाउन बिवस थिए । किन हो मलाइ बाटो भरी उहीँ नजर आउनु थाल्यो । म आफै लाई सोधे । के भएको हो मलाइ यस्तो । प्रश्न गरे उसैलाइ । मनमनै ।
आखै मा बस्यौ , दृश्य बनेर
मुटु मै बस्यौ , धडकन बनेर
के तिमीलाई अरू काम छैन र ?
मेरो शबाँसै मा बस्यौ , अक्सिजन बनेर
करिब 200 मिटर पार गरेको हुदो हो । अचानक मेरो साइकल ले एउटा बूढो मान्छेलाइ गएर ठोकियो । साला ! परी को याद मा म यति धेरै हराएको रहेछु । अगाडी आउदै गरेको बूढो लाई पनि हेर्नु सकिन । लडयो साइकल भुइ मा । साथै म पनि लडे । खासै चोट त लागेन । तर त्यो बूढो लाई निकै चोट लागेछ कि क्या हो ? बूढो झ्यामै लडेछ । उठ्नु खोज्दा । बूढो ले सकिरहेका थिएनन् । नजिकै गएर बुढोलाइ उठाउनु खोजे । तर अहँ बुढो रिस को पोका बनेर उल्टै मलाइ लखेटेरै भगायो ।
हे भगवान मार्यो , । यो केटो ले मलाइ बुढेसकालमा नि नछोड्ने भयो । मोरा लाई अाखा छैन कि के । साइकल देखेर नी चलाउनु सक्दैनस् । भनेर बूढो ले जोर ले कराउनु थाल्यो । बुढोको अवाज सुन्ने जति त्यहा वरीपरी का मान्छेहरु आतिएर हाम्रो नजिक आउनु थाले । मलाइ भने डरले मुटुको धुकधुकी बढ्नु थाल्यो । के गर्ने हो यिनीहरू ले मलाइ ? सोचेर थरथर काप्नु थाले । गाली गरिरहियो विभिन्न थरीका ती बुढो ले । त्यै पनि उहाँ को मन मानेनछ क्यारे , त्यहा उपस्थित भएका सबै जना लाई भनिदियो । मान्छेहरूले मलाइ घेरेर गाली गर्नु थाल्यो । कसैेले भन्दै थियो । यो केटो लाई कुट्नु पर्छ । कसैले भन्दै थियो । होइन यो बूढो लाई हस्पिटल मा चेक अप गराएर , अौषधी खर्च बेहोर्न लाउनु पर्छ । यस्तै नानाथरी का कुरा गरि रहेका थिए । मेरो मन भने अझै ब्याकुल भयो । मैले सबै सँग माफी माग्दा नि कसैले मानेन । डरले आसु झर्न खोज्यो । तर सक्दो थामे । त्यस बिच का एउटा मान्छे अलि भलादमी नै देखियो । उहाले अलि नरम भएर सोध्नु भयो । बाबु , तिमी यो गाउँमा नया हो ? मैले टाउको हल्लाएर हो मा हो मिलाए । अनि कहाँ बाट आएको ?फेरी सोध्यो उसले । त्यसपछि मलाइ लाग्यो म त्यहा बाट जोगिनु सक्छु । हिजो राती देखि अहिले सम्म को हरेक घटना क्रमशः सुनाउदै गए ।
मेरो कुरा सुन्ने मान्छेहरू थपिदै गए । त्यहा ठुलो सङ्ख्या मा भिड लाग्यो । सब का अनुहार मा आश्चर्य भाव देखा पर्यो । के भयो हो यिनिहरूलाइ , म सोच्न नि सक्दिन्थे । सबै कुरा सुनाइ सके पछि । त्यही भलादमी मान्छेले फेरी सोध्यो । तिमी हामीलाइ पागल सम्झेका छौँ , हामीलाइ कथा सुनाएर मूर्ख बनाउने । कस्तो कथा , मैले कुनै कथा सुनाएको होइन , विश्वास गर्नु मलाइ , यदी विश्वास लागेन भने आउनुस् म सँगै । म तपाईं सबै लाई हिजो बसेको घर देखाइ दिन्छु । मैले भने । ल जाउ त्यो मान्छे ले भन्यो । म फेरी परी कि घर तिर लागे । साथै ती सबै मान्छेहरूलाइ पनि सँगै लिएर । मनमनै म सोच्दै थिए । किन नविश्वास गरेको होलान् यिनिहरूले । खैर त्यो त त्यहा पुगे पछि थाहा पाई हाल्छन । मेरो कुरा सत्य हो कि झुठो ।
परी " A Romantic 💓 love Story "
Part :- 8
करिब 20 मिनेट जति मा । म परी की घर पुन: पुगे । तर त्यहा हिजो भन्दा सब कुरा भिन्न थियो । म आश्चर्यचकित भए । मलाइ केही सुझेन । आफैलाई बिश्वास गर्नु सकिन । हिजो इट्टा को ठुलो घर । अहिले आउदा बर्षौ पुरानो घर जस्तो देखियो । बाहिर किराफ्याटेन्ग्रा भिनभिन गर्दै थिए । तथा घरका पर्खालहरु मा स-साना झारपातहरु उम्रेका थिए । ताल्चा लागेथ्यो त्यै गेट मा जसलाइ हिजो ढकढकाएर भित्र छिरे को थियो अनि म परी सँग भेटेथे । तर यो के । यहाँ बाट मलाइ गएको दुई घण्टा जति त भएको थिए । दुइ घण्टा मै यति धेरै परीवर्तन । सोच्दा सोच्दै मेरो मस्तिष्क नै फुटे झै भयो । त्यहा का बस्तुहरू घुमे जस्तो लाग्यो अनि म बेहोस भए ।
आखा खोल्दा । त्यही भलादमी मान्छे देखा पर्यो । म उठ्ने बितिकै उहालाइ भने । प्लिज मेरो बिश्वास गर्नु , अघि मैले भनेका सब कुरा सत्य हो , प्लिज ! मैले बित्नि गर्दै भने । उ मलाइ सम्झाउदै भन्नु भयो । बाबू , तिमीलाई थाहा छैन होला । त्यो घर करिब 100 बर्ष देखि खुलेको छैन । सुन्ने गर्थे त्यहा यो गाउँ का मुखिया बस्नु हुन्थ्यो । त्यही मान्छेले यो गाउँ का मान्छेहरू लाई अन्न धन , रोजगार सबै कुरा अपुर्ति गर्नु हुन्थ्यो । तर एकदिन अचानक उहाको छोरी कि मृत्युु पश्चात् । उहाँ सबै जना त्यो घर छोडेर अन्तै कतै सर्नु भयो । त्यसपछि उनीहरू कहिले नी फर्केनन् र आज सम्म कसैले त्यो घरलाइ खोल्ने कोसिस गरेनन् । अब तिमी नै भन । 100 बर्ष जति नखुलेको घर मा तिमी गएको कसरी मानु । सायद तिम्रो भ्रम हुनु पर्छ । ल चिन्ता नगर अब तिमी घर जान सक्छौं । त्यो बूढो मान्छे लाई मैले औषधी गराइ सके ।
कसलाइ पत्याउ । उहा लाई कि आफु लाई । मेरो मस्तिष्क नै पुरै निकम्मा भयो । टाउको दुख्नु थाल्यो । सोचे बिथ्थामा टेन्सन लिनु भन्दा पछि सोचौला यसको बारेमा । धन्यबाद अन्कल भनि । म उहाको कोठा बाट निस्के । अनि पुनः साइकल कुदाएर आफ्नो घर तिर लागे । बाटो मा को गयो , को आयो , कता गए केही थाहा भएन । किनकी मेरो मन र मस्तिष्क उतै छुटे थियो । परी कि घरमा ।
घर पुगे । अनि पहिला हस्पिटल गए । आमा बेड मा सुत्नु भएकी थिइ । बाबा पनि उतै हुनु हुन्थ्यो । सोधे बाबा लाई के भयो ? । त्यसतो केही होइन , डक्टर ले भनेछ अलि कमजोर भएछे बाबाले भन्नु भयो । घर लादा हुन्छ नी मैले सोधे । भोली भन्नु भएको छ डक्टरले ! बाबाले भन्नु भयो । ए ! म यतै बस्छु तपाईं घर जानुस् मैले भने । होइन ! त सहर बाट भरखरै आएको छस् , जा पहिला घर गएर फ्रेस हो अनि मन लागे आउनु ! बाबाले भन्नु भयो । हस् बाबा ! मैले भने । अनि हिजै आउछु भन्दै थिइस् , किन अती ढिलो बाबाले सोध्नु भयो । मलाइ भने सत्य कुरा भन्नु मन लागेन । भने हिजो वर्षा का कारन साथिको मा बस्नु पर्या थियो त्यै भएर ढिलो भयो । प्रतिक्रिया मा बाबाले ए मात्र भन्नु भयो ।
फेरी घर फर्के । बाटो मा जादा गोजी मा केइ छ जस्तो लाग्यो । बाहिर निकाले । सिक्का रैछ । हिजो जुन परीले म जाने बेला मा दिएकी थिइन् । म छक्क परेे । दोधार मा परे । अब के म बिश्वास गरु कि भ्रम मानु । घर पुगेर फ्रेस भए । अनि खाना खानु लागे । तर खानु मा ठ्याप्पै रुचि थिएन । एक गाँस निलेर छोडि दिए । निदाए । कोठामा गएर । उठे पछि समय हेर्दा । साझ 6 बजे को रैछ । मत्लब दिउसो 1 बजे सुत्दा 5 घण्टा सुतेको रहेछु । ला बिर्से म त । मलाइ त हस्पिटल जानू पर्ने थ्यो । हतार हतार म गए हस्पिटल । आमा लाई आजै लाने अनुमति दिनु भयो डक्टर ले ।
फर्के सबै जना घर । मलाइ खानु मन लागेन । त्यसैले फेरी निदाउन गए । राती 1 बजे तिर सपना देखेर म तर्से । उठ्दा खेरी म त पुरै पसिना पसिना भए रहेछु । पेन्ट हेरे भिजेको रहेछ । मतलब नाइट फल । हातमा हेरे रगत निस्कि रहेको थियो । अनि त्यो बेला थाहा पाए । अस्ति राति सिरक मा लागेको रगत मेरै रहेछ । सपना पनि यति डराउदो कि मेरो शबाँस नै रुके झै भयो ।
सुतेको बेला मलाइ कसैले बोलाएको झै लाग्यो । म आफै उठेर उसकी पछि पछि लागे । उ मलाइ परी कै घरमा लगि । जहाँ हरेक कुराहरू अस्ति राती झै थियो । भित्र छिर्दा परी देखिए । मलाइ कुरेर बसेकी थिइ । मलाइ देख्ने बितिकै उ एकदमै खुसी भइ । अनि कुदेर मलाई अँगालो मारी । अनि मलाइ लिएर त्यै कोठामा लगि जहाँ हामी रोमान्स गरेका थियौ । खाट मा फालि उसले मलाइ । अनि बिस्तारै बिस्तारै मेरो अोठ , गाला , घाटी सबै अङग हरू मा किस गर्नु थाली । म भने पुरै निस्क्रिय थिए । उ आफै आक्रमक बनेर मेरो सर्ट को टाक खोल्नु थाली । म पुरै उत्तेजित भएका थिए । र उ म मा पुर्णरुपले सम्माहित भइ ।
परी " A romantic 💓 love Story "
Part :- 9
त्यति बेला सम्म । म अरू कसैको बस् मा थिए । मतलब म ती कुराहरु बाट पुरै बेखबर थिए । जब होस आयो । अनि थाहा पाए म अन्तै कतै रहेछु । कयौं पुरानो घरमा । पछाडी फर्केर हेर्दा भुत जस्तो देखियो । सेतो सारी लगाएकी थिइ , खुट्टा पनि उल्टै थियो , रातो आखा अलि ठुला ठुला । म त्यहा बाट भाग्नु थाले । उ मेरो पछि पछि आएर मलाइ लखेट्दै थिइ । भाग्दा भाग्दै म भुइ मा लडे । त्यतिन्जेल भुत मेरो छेउमा आइसकेकी थिइ । जब उ मलाइ समाउन खोजी । म डरले हतपत गर्दै त्यहा बाट उठेर भागे । अनि म झस्याङ बिउझे । बिउझिदा थाहा पाए त्यो सपना रहेछ । तर मेरो मुटु धुकधुक गर्दै थियो । शबाँस लिन पनि गाह्राे भयो । बेड बाट उठेर एक बोतल पानी गटागट निले । अनि पुनः बेडमा ढले ।
त्यसपछि म निदाउन खोज्दा । निन्द्रा नै लागेन । आखा बन्द गरे कि उहीँ भुत आउथी र म तर्सेर फेरी बिउझिन्थे । दायाँ कोल्टे घरी बायाँ कोल्टे । रात भरी उकुसमुकुस गर्दै छटपटाइ रहे । बिहान को 6 बजे को हुदो हो । मलाइ निन्द्रा लाग्यो । अनि सुते । करिब 10 बजे तिर फेरी आखा खुल्यो । त्यो पनि बाबाले गाली गरेर बिउझाउनु भयो । म उठेर फ्रेस भए । त्यो दिन किन किन मलाइ अलि अलि बिसँन्चो जस्तो फिल भयो ।
त्यसपछि का रातमा सधै म परी सँग को सपना देखेर तर्सिन्थे । बिहान उठ्दा । मेरो हातमा रगत निस्केको हुन्थ्यो । र नाइटफल ले मेरो पेन्ट भिजेको हुन्थ्यो । म बिस्तारै बिस्तारै कमजोर हुँदै गए । थुप्रै हस्पिटल मा गएर चेक गराए । तर कुनै त्यसता हस्पिटल थिएन ,अौषधि थिएन । जसले मलाइ निको पार्नु सकुन । आमा बाबा पनि छोरालाइ के भएको हो भनेर टेन्सन लिनु थाल्नु भयो । सब ले भन्नु हुन्थ्यो । कि मेरो पछि कुनै अात्मा लागेछन् अरे । तर म उहाहरुको कुरा मान्दिनथे । किनकी मलाइ लाग्थ्तो यो सँसारमा त्यसता भुत सुत केही हुदैन । सब मेरा भ्रम रहेछन् । तर यी भ्रम लाई कसरी हटाउ । हे भगवान कुनै उपाय बताउ । म मनमनै बित्नि गर्थे ।
एक महिना पछि ।
मेरो अनुमति बाबजुद । आमा बाबा ले एउटा धामी ( झाक्रि ) लाई बुलाउनु भयो । त्यो बेला म घर मै थिए । कुर्सीमा बसेर परीले दिएको सिक्का लाई घुमाउदै हेर्दै थिए । आशिक यता आइज , बाबाले बुलाउनु भयो । के भयो बाबा , म कुर्सी बाट उठेर सोधे । आइज न् पहिला उहाले भन्नु भयो । हस् आइ सके , भनेर कोठा बाट बाहिर निस्के । बाबा आमा सँगै एउटा धामी कुर्सीमा बसेको देखियो । को हो उ ? मैले बाबालाइ सोधे । उहाँ एउटा ठुलो धामी हुनु हुन्छ , तलाइ चेक गराउनको लागि ल्याएका हौ हामी उहालाइ ! बाबाले भन्नु भयो । हया ! कति चोटी भनु तपाईं , मलाइ यी सब कुरा मा बिश्वास लाग्दैन भनेर मैले दिक्कदारीको लवजमा भने । पहिला एकचोटी त चेक गर्नु दे उहालाइ ! बाबाले अनुरोध गर्नु भयो । हया चेक सेक गराउनु छैन भनेर म त्यहा बाट जानू खोजे । तर अचानक बाबाले एक महिना अगाडी म परी को घर मा गएको कुरा भन्नु थाल्नु भयो । म छक्क परेर सोधे हजुरलाइ कसरी थाहा भयो ।
हामी लाई सब थाहा छ बाबू ! उहाले भन्नु भयो । त्यसपछि म उहाले भनेको अनुसार सब कुरा गर्दै गए । अौषी को रात थियो । म घर बाट एक्लै निस्केर फेरी परी कि घर तिर लागे । हल्का डर पनि लाग्दै थियो । तर पनि साहस बटुलेर अगाडी बढि रहे । उसकी घर पुग्दा । म आश्चर्यचकित भए । त्यो पुरानो घर परीवर्तन भएर फेरी पहिला कै जस्तो भयो । जब म त्यहा पहिलो चोटी आएको थिए । सेम त्यसतै ।
साइकल पार्किङ गरे पहिला कै ठाउमा । अनि मेन गेट खोलेर भित्र पसे । भित्र बाट डरले मेरो खुट्टा गरुँगो भएको थियो । एक एक पाइला चाल्नु को लागि एक मिनेट लगाउदै थिए । बिस्तारै बिस्तारै म पुगे उसकी घरको ढोका छेउमा । थर थर कापि रहेको थियो मेरो हात । हातमा बल लगाएर ढोका खट्खटाउने प्रयास गरे । तर मैले ढोका मा छुदा नै आफै ढोका खुल्नु थाल्यो । म डरले पसिना पसिना । घरभित्र बाट केटीको अवाज सुनियो । बडो डर लाग्दो अवाज मा भन्दै थिइ । अाशिक म तिम्रै प्रतीक्षा गर्दै थिए , किन यति ढिलो आएको । ती अवाज सुन्ने बितिकै म त्यहा बाट फर्केर भाग्नु थाले । तर अचानक के भयो मलाइ । म आफै थाहा पाउनु सकिन । पुनः उसकै इसारा ले फर्किएर । उसकै छेउमा गए । उ मेरो हात समाती फेरी त्यै कोठा मा लगी । जहाँ पहिलो पल्ट हामी रोमान्स गरेका थियौ । उ मलाइ बसाइ त्यै खाट मा र आफ्नो अोठले मेरो घाटी गर्दै , मेरो गाली , अोठ मा किस गर्नु थाली । म पुतला झै थिए उसकी अगाडी । उसले जे गर्दा नी म चुपचाप हेरी रहे ।
परी " A Romantic love Story "
Part :- 10
उ पुरै लागि परी मेरो शरीरमा आफ्नो हवस् मिटाउन । फाली मलाइ बेडमा र मेरो माथी चढेर मेरो कपडा निकाल्नु थाली । मेरो सर्ट खोलेर फाले पछि मलाइ होस आयो । म हतपत उठेर त्यहा बाट भागे । तर उ एउटी जङ्गली सिँह झै मलाइ लखेट्नु थाली ।
को हौ तिमी ? किन मलाइ यस्तो गरेको । मलाइ माफ गरिदेउ यदि मैले तिम्रो केही बिगारेछु भने । आइ एम सोरि । म उसकी अगाडी बिन्ति गरे । रोए । तर पनि उनी शान्त होला जस्तो मलाइ लागिनन् । उसले सँभोग को याचना गरि । त्यसपछि म उसको साथ दिए । अनि रोमान्स गर्नु थाले । रोमान्स गरि सके पछि उ अलि शान्त भइ । मैले फेरी सोधे । को हौ तिमी ? भन मलाइ । हेर मेरो आखा , तिमी आफै थाहा पाउछौँ ! को हौ म ? र को हौ तिमी ? उनले भनि । म उसकि आखा मा हेरे ।
धेरै बर्ष अघि को कुरा हो ।
परी का बा त्यो गाउका एउटा मुखिया थिए । र उसकै घरमा मेरो बा काम गर्नु हुन्थ्यो । त्यो घर मा कयौँ बर्ष देखि कुनै सन्तानको जन्म भएको थिएन । उसकी बाबा ले धेरै यज्ञ पुजा पाठ गरे । थुप्रै हस्पिटल मा चेक गराए । कयौं मन्दिर घुमे । त्यै पनि कुनै सन्तान जन्मेनन् । अन्त त; उहाले पुरै गाउमै ठुलो पुजा गर्नु भयो र पुरै गाउँ कै मान्छेलाइ भोज ख्वाउनु भयो । त्यसपश्चात उहाको घर मा एउटी छोरी की जन्म भयो । उसकै नाम थिइ परी । एउटै सन्तान भएकाले छोरी की हेरचाह , पालनपोषण मा कुनै कमी राख्नु भएनन् उसकी बा आमा ले ।
त्यति बेला म पाच बर्षको थिए । जब परी दुई बर्ष कि थिइ । मेरो बा सधै उसकी घर मा काम गर्नु जानू हुन्थ्यो । त्यै लखरलखरमा एक दिन म पनि बा सँग गए । उसकी घर । म उसकी घर पुग्दा उ आगन मा बसेर खेल्दै थिइ । एक्लै । मलाइ खुबै प्यारी लागि उ । त्यसैले म पनि उसँग खेल्नु थाले । हामी खेल्ने बेला मा परी कि बा ले मलाइ देख्नु भयो । अनि मेरा बा लाई सोध्नु भयो । को हो यो केटा ? । मेरो छोरा मेरो बाले उतर दिनु भयो । ए यत्रो ठुलो भयो ! ल अब देखि यसलाइ यतै राख्देउ , मेरो छोरीलाइ एउटा खेल्ने साथी पनि भेटिन्छ र तिम्रो छोरालाइ पनि हामी नै हेरचाह गरि देउला उहाले मेरा बालाइ अादेश दिनु भयो ।
त्यसदिन देखि म परी सँगै बस्नु थाले । परी कै घरमा । हामी सँगै पढ्थ्यौ । घर मा सँगै खेल्थ्यौ । कहिले काहीँ हामी बिच स-साना झग्डा पनि हुन्थ्यो । त्यसतो बखतमा परी कि बा आएर हाम्रो फैसला गरि दिनु हुन्थ्यो ।
यस्तै दिनहरू बित्दै गयो । म दस बर्षको भए र उ सात बर्ष कि । एकदिन परी आफ्नो आमा सँगै अन्तै कतै जाने भइ । मलाइ निकै नरमाइलो लाग्यो । म एकान्त मा बसेर खुबै रोए । उ मलाइ रोएको देखेर सोधी । किन रोएको , म चाडै फर्कि हाल्छु । मलाइ उसँग बस्ने बानी भइसकेको थियो । त्यसैले उ एकछिन पनि टाढा बस्दा कयौं बर्ष बिते झै लाग्थ्यो मलाइ । मैले भने नजाउन मेरो लागि । उसले मलाइ एउटा सिक्का दिई । र भनि तिमी चिन्ता नगर । जब तिमी यो सिक्कालाइ हेर्छौ , म तिमी सँगै हुन्छु । त्यस पछि मैले जाने अनुमति दिए । र उ आफ्नो आमा सँग बाहिर गई ।
अर्को दिन म अागन मा बसेर त्यै सिक्का लाई हेरिरहेका थिए । उसले चिनो जो दिएकी थिइ । मलाइ उसकी धेरै याद आउदै थियो । अचानक उसकी बाले मलाइ देख्नु भयो त्यो सिक्का सँग खेलेको । अनि मेरो नजिक आएर सोध्नु भयो । त यो सिक्का कहाँ बाट ल्याइस् उसकी बाले ठाडो बोलीमा सोध्नु भयो । म अवाक भए । यो सिक्का मा के छ र ? त्यसतो किन रिसाएका होलान् । मेरो हात बाट सिक्का खोसेर मलाइ चोर भन्नु भयो । मैले रुदै भने मैले चोरेको होइनन् । अनि कहाँ बाट ल्याइस् भन उहाले फेरी सोध्नु भयो । मलाइ परीले दिएको भन्नु मन लागेन । त्यसैले म मौन बसे । मेरो बा लाई बुलाएर । उहाले भन्नु भयो । लैजा तेरो छोरा लाइ , अब देखि यस्को छाया पनि नपरोस् यो घरमा । त्यसपछि म सधैको लागि टाढा भए । परी र त्यो घर बाट ।
जब बा घर फर्किनु हुन्थ्यो । सधै म उहालाइ सोध्थे । बा , परी आइन कि नाइ । तर उहाले छैन भन्नु हुन्थ्यो । दैनिकी मेरो यस्तै क्रम चल्नु थाल्यो । बा आउनु साथ म त्यै प्रश्न सोध्थे । तर उहाँ सधै निरास भएर छैन भन्नु हुन्थ्यो । यस्तै गरि एक हप्ता पछि मैले फेरी सोधे । तर यो पल्ट बाको आखा मा टिलपिल आसु बग्नु थाल्यो । बा का अवस्था देखेर म निकै चिन्तित भएर सोधे । बा के भयो ? । उहाले मलाइ अँगाल्दै भन्नु भयो । अब परी छैन छोरा । म पुरै आश्चर्यचकित भएर सोधे । अनि कहाँ गएकी छे त ? । सबै लाई छोडेर भगवान को घर उहाले भन्नु भयो । म छक्क परे । हजारौं फिट माथी बाट खसे झै भए । जहाँ बाट एकैपटक मा हजारौं बर्ल्याङग् खाए झै लाग्यो ।
परी " A romantic love Story "
Part :- 11
होइन बा ! परीले मलाइ एक्लै छोडेर जानू सक्दैन , कृपया त्यसतो नभन्नु ! मैले हवा हवा रुदै भने । हिजै फर्केर आएकी थिइ परी आफ्नो आमा सँग , आउनु साथ तलाइ यताउता खोज्नु थाली तर त नभेट्दा उ निकै आतियो । र मलाइ मेरो नजिक आएर सोधी । काका , आशिक खइ ? । मैले तेरो बारेमा सबै सुनाए । प्रतिक्रिया मा उसले भनि । होइन काका , आशिक ले त्यो सिक्का चोरेको होइन , मैले आफै दिएको थिए । यति भन्दै उ माथिल्लो तल्ला बाट भरयाङग् चढि अोर्लिनु खोज्दा । उ भरयाङ्ग बाट लडी । लड्दा लड्दै उसकी टाउको मा निकै चोट लाग्यो र रगत निस्किनु थाल्यो । उसको बा आमालाइ यसको बारेमा थाहा भयो र हिजै उसलाइ सहर को हस्पिटल मा उपचार गराउन लगेको थिए । तर आज बिहान उसकी घर जादा थाहा पाए । उ स्वर्गबाश भएछे । बाबाले एकैसासमा आसु बगाउदै एकएक गरि भन्नु भयो ।
म भने आशु थाम्न सकिन । जोर जोर ले रोए । परीकी नाम लिएर चिच्याइ चिच्याइ रोए । सारा लाज पचाएर रोए । मेरो आखा नै खोला सरी भएको हुदो हो । खुबै बेग मा आसु बगिरहियो । कम से कम त्यो छनमा । कुदेर भागे परी कि घर तिर । तर त्यहा कोइ थिएन । सुनसान थियो । सन्नाटा थियो । सायद सब जाना परी लाई लिएर श्मशान घाट मा डाहसँस्कार गर्नु को लागि गएको हुनु पर्छ । म फेरी कुदेर श्मशान घाट तिर लागे । त्यहा पुग्दा परी कि डाहसँस्कार भइसकेको थियो । म अझ बढी रोए । परी लाई सम्झेर रोए । अन्तिम पल्ट उसलाइ देख्न नपाएको ले रोए ।
परी को अाखा बाट म बिउझे । बिउझिदा मेरो आखा बाट टिलपिल आसु बगिरहेका थिए । मलाइ त उ प्रति धेरै माया लागेर आयो । उसले भनि । म मरे पनि मेरो अात्मा सधै तिम्रै प्रतीक्षा मा बसिरहियो । हेर तिम्रो त अर्को जन्म भएको रहेछ । तर पनि म उहीँ परी छु । आज सम्म तिम्रै पर्खाइ मा बस्ने । ल जाउ आशिक , तिमी पनि म सँगै , हाम्रो आफ्नै सँसार मा , जहाँ तिमी र म बाहेक अरु कोइ हुने छैन । एकछिन त उसकी कुरा मा म पघलिए तर पछि आमा बाबा , मेरो कलेजका साथीहरु लाई सम्झिदा । होइन म जादिन भन्नु पुगे । उ भने रिसाउन थाली । मलाइ जबर्जस्ती तिमीलाइ जानै पर्छ भन्नु थाली । म यसै तर्से किनकी उ भुत । र उ जे पनि गर्नु सक्थी । अचानक धामी आएको मैले चाल पाए । त्यसपछि खइ त्यहाँ के के भयो । मलाइ थाहा भएन । किनकी त्यही छन म बेहोस भएर भुइ मा ढलेका थिए ।
जब आखा खोले । म आफ्नै घरमा थिए । मेरा आखा अगाडी मेरा आमा बाबा हुनु हुन्थ्यो । एकछिन त सबै लाई बिर्सेको रहेछु । सोधे तपाईं हरू को हुनु हुन्छ । त्यति कै मा धामी आएर गएको रात को सबै कुरा सुनाउनु भयो । अनि म थाहा पाए आफ्नो परिचय र सबैलाइ चिने । परीले मोक्ष पाइन धामी ले भन्दै हुन्थ्यो । अब म पनि ठिक हुन्छु रे । सबले धामीलाइ धन्यबाद दियौ र उहाँ आफ्नो घर तिर फर्किनु भयो । मेरो हातमा हेरे । रगत निस्किनु बन्द भएको रहेछ । गोजी मा केही छ जस्तो लाग्यो । निकालेर हेर्दा त्यै सिक्का थिइ । जुन उसले मलाइ उसको सम्झना आउछ भनेर दिएकी थिइ । हो रैछ जब जब म त्यो सिक्का लाई हेर्छु । उसलाइ धेरै मिस गर्छु ।
दुई महिना पछि ।
म पुर्णरुपले स्वस्थ भइसकेका थिए । र यता मेरो बि.एस.सी को रिजल्ट पनि प्रकाशित भयो । म सेकेन्ड डिभिजन ले पास भएको रहेछु । भित्रै बाट मन मा खुसी भएर आयो । किनकी मैले अपेक्षा पनि गरेका थिएन कि म पास हुन्छु भनेर । त्यसपश्चात म पढ्नु को लागि काठमाडौं गए । सेन्ट्रल इन्जिनियरिङ कलेज अफ काठमाडौं मा एडमिसन पाए ।
सुरू को दिन । कलेज का ठुला प्राङ्गणमा केटा केटीहरू स-साना झुन्ड बनाएर बसेका थिए । गए भित्र । अलि अनौठौ लाग्यो । किनकी ती ठाउ मा म पहिला पटक आएको थिए । सब अपरिचित । को सँग बोल्नु । आफै कन्फयुज भए । क्लास स्टार्ट हुनु मा केही टाइम बाकी थियो । गए क्यान्टिन तिर । त्यहा पुग्दा मलाइ कोइ परिचित जस्तो महसुस भयो । आखाको हेराई बाट मस्तिष्क को निर्देशन थिएन त्यो । मुटु ले भनेको थियो । क्यान्टिन मा थुप्रै बिधार्थीहरू टेबुल मा बसेर खानाखानु मा तल्लिन देखिए । सब टेबुक प्याक थियो । यसो पछाडी हेर्दा एउटा खाली रहेछ । एक प्लेट आलु पकौडा अोडर गरेर म त्यो टेबुल अोग्टेर बसे । एक्लै । बोरिङ नै फिल भइरहेको थियो । दायाँ बायाँ गरेर मेरा आखा हरेक का टेबुल तिर डुल्नु थाल्यो । बढी केटीहरू कै टेबुल मा केन्द्रित थियो । केटीहरू । सब च्वाक । जिन्स पेन्ट , टिसर्टमा थिइ । पुरै एट्राक्टिभ । मनै लोभयाउने ।
परी " A RomantiC love Story "
Part ;- 12
एकछिन पछि एउटी केटी आइ मेरै टेबुलमा ! कुर्सी लगाएर बसी । म उ तिर फर्केर हेर्दा । सक्ड नै भए । एकछिन त यो साचो हो कि झुठो पत्याउनु नै गाह्रो भयो । किनकी उ सेम परी जस्तै थिइ । परी नै छे भन्नु पनि सक्थे । तर कन्फर्म गर्नु बाकी थियो । उसकी नाम ,थर ,सब कुरा । मेरो आखा उसैलाइ टोलाइ रहे । उ भने असहज फिल गरेकी हुदो हो । आखा दायाँ बायाँ गरि र सिधा बसी । त्यतिकै मा टेबुल मा दुई प्लेट आलु पकौडा आयो । एउटा मेरा लागि र अर्को उसको । वाउ कस्तो को - इन्सिडेन्ट हाम्रो डिस नी सेम रैछ । मलाइ भन्नु मन लागेथ्यो । तर त्यति भन्नु सक्ने म मा आट कहाँ थियो र ? । उ कपाकप पकौडा खानु लागि । तर मेरो भोक पहिला नै मेटिसकेको थियो । उसै लाई हेरेर ।
मैले उसलाइ धेरै बेर टोलाएको चाल पाएर होला । उ अाधा प्लेट पकौडा मात्र खाइ । अनि आधा छोडेर गई । मलाइ आफै नरमाइलो लाग्यो । सायद मैले त्यसरी नहेर्नु पर्नेथ्यो होला । पछुतो गरे म आफै सँग । क्लास को टाइम हुनु लागेथे । म पैसा तिरेर लागे । क्लास तिर । एक्लै । लुरू लुरु । अघि आउने बेला मा मैले आफ्नो ब्याग क्लास मै राखेथे । तेस्रो बेन्चमा । क्लासमा फर्कने बेला मा हेरे । मेरो ब्याग को छेउमा एउटी केटी बसेकी थिइ । हल्का खुसी लाग्यो । पहिलो दिन नै केटी सँग । हाउ लक्की आइ एम ।
गए नजिकै । त्यहा गएर हेर्दा थाहा पाए । उ त्यै केटी रैछ । जो मलाइ क्यान्टिङ मा भेटेकि थिइ । म हल्का मुस्कुराउदै बसे । त्यै बेन्चमा । उ मलाइ हेरी तर उनले मेरो हासो को जवाफ नी दिएन । बरू उठेर त्यहा बाट अर्को बेन्चमा गएर बसी । बढो अनौठौ लाग्यो । खेर उनले मेरो हासो को जवाफ नदिदा त ठिकै थियो । तर उ बेन्च बाट उठेर जानू त नपर्ने । एकछिन पछि सर आउनु भयो । पहिलो दिन थियो त्यसैले खासै त्यसतो पढाइ भएन । मात्र सरहरू सँग परिचय साटासाट भयो । अनि कलेज बिदा ।
अर्को दिन कलेज गए । क्लास मा कोइ थिएन । मात्र ब्याग राखे थियो । पहिला खोजे त्यै केटीको ब्याग अनि जानीजानी उसकै छेउमा बसे । र क्यान्टिन तिर लागे । क्यान्टिन बाट फर्किदा । उ अर्को बेन्चमा सरेकी थिइ । उसकी कस्तो ढिट स्वभाव मलाइ त झनै मन पर्यो । र उसलाइ म मन पराउनु को अर्को कारन । उ परी थिइ । उसले मलाइ नचिने पनि म त उसलाइ चिन्थे । त्यसैले म उसँग सम्बन्ध गास्नु चाहन्थे । तर उ भने मलाइ देखेर ईष्र्या गर्थी । थाहा पाए उसकी स्वभाव बाट ।
तेस्रो दिन । म अलि ढिलो नै गए कलेज । ताकी उ बसेको बेन्चमा म डाइरेक्ट बस्नु पाउ । र भयो पनि त्यै । ढिलो गएको थिए । तर यति ढिलो होला मैले सोचेको थिएन । म क्लास मा पुग्नु भन्दा पहिला नै क्लास मा सर पढाउदै हुनु हुन्थ्यो । गए क्लासमा । अलि कस्तो कस्तो फिल भयो । यता साथीहरू मलाइ देखेर जोरले हास्नु थाले । मात्र त्यो केटी बाहेक । पहिलो दिनको गल्ति थियो । त्यसैले सरले वारनिङ मात्र दिनु भयो ।
क्लास भित्र छिरे । अनि त्यै केटीको छेउमा बसे । उसले केही प्रतिक्रिया दिएनन् । बस् मौन बसी । अनि सरको लेक्चर तिर ध्यान केन्द्रित गरिन् । थाहा पाए उसकी नाम प्रिया रैछ । जब सर बाहिर जानु भयो । क्लास का सब बिधार्थीहरू पनि लहरे ताती झै बाहिर निस्किनु थाले । त्यै मौका छोपी मैले उसकी ब्याग को चेन खोलेर । नोटबुक निकाले अनि थाहा पाए । हल्का डर पनि लागेकै थियो । कसैले हेर्यो भने के भन्ने होला । खैर कसैले देखेन र अरूले देखेको मैले पनि देखेन । हतार हतार मा चेन बन्द गरि । बुक पढेको नाटक गर्नु थाले । त्यति कै सब जना फर्किनु थाले ।
त्यसपश्चात दिनहरू यस्तै बित्न थाल्यो । म सधै उसकै सिट मा बस्थे । तर उनले केही प्रतिबाद गर्दिनथी । तर उ मौन बसिदिन्थी । जुन मलाइ पटक्कै मन पर्दैन्थ्यो । एकदिन बढो हिम्मत जुटाएर मैले उसलाइ हाइ भनेको थिए । तर उनले मेरो कुरा सुनिन् कि सुनिनन् त्यो त मलाइ थाहा भएन । बस् मेरो हाइ को रिप्लाइ समेत दिइनन् उसले । पछि लाग्यो सायद उसले मेरो कुरा नसुनेकी हुनु पर्छ । किनकी मेरो हाइ को भलुम नी थोरै थियो । अर्को दिन म क्लासमा आउनु साथ उसलाइ गुड मर्निङ भनेको थिए । प्रतिक्रिया उनले म तिर आफ्ना ठुला ठुला नजर फ्याकिन । मानौँ म कुनै अलिएन रहेछु वा उसले मलाइ पहिलो पटक हेर्दैछे । पुरै आश्चर्यचकित भइ उ म तिर हेरीरही । तर पनि कुनै शब्द उसकी मुख बाट निस्केनन् वा भनौ उ मसँग बोल्नै चाह्दिनन् ।
भित्र अलि नरमाइलो फिल भयो । कस्तो केटी रैछ उ । न त हासो को रिप्लाइ दिन्छे , न त हाइ , न त हेलो को । मन यसै ब्याकुल भयो । मलाइ थाहा छ । उ म सँग बोल्नु चाहदैनन् । त्यै पनि मेरो मनले कहाँ मानुन र ? । उसले मलाइ जति हर्ट गरे पनि म आफ्नो प्रयासमा निरन्तर लागि रहन्छु । चाहे मेरा प्रयासहरू जति विफल होस् ।
परी " A RomantiC love Story "
Part ;- 13
उसले मलाइ वास्ता नगर्दा पनि म उसलाइ वास्ता गर्थे । एकदिन उ लाइब्रेरी गई । त्यो बेला म टाइलेट गएको थिए । क्लासमा फर्किदा । उसलाइ देखिन । म निकै आतिए । कहाँ गएकि होली । मन यसै भयभित भएर आयो । पछि के के नसोचेर क्लास का सब जना लाई सोध्नु पुगेछु । उ कहाँ गई भनेर । मैले ज-जसलाइ सोधे। सब जना छक्क परेका थिए । सायद परी कि बिषय मा मैले बढी चासो दिएर होला । हो उसकी नाम प्रिया भए पनि मलाई उसमा परी देखिन्थ्यो । जो बर्षौ पहिला म सँग छुटिएको थियो।।
सुरु का दिन जब मैले उसलाइ देखेथे । साला रातभरी निदाउन सकिन । मलाइ रात भरी भुतका ती कुराहरू याद आइ रहियो । त्यो घर । त्यो परी । त्यो रोमान्स । सब थोक । मलाइ लाग्यो कि । त्यो जुनी मा हाम्रो मिलन हुनु नसकेर होला । भगवानले हामीलाई यो जुनी मा पाउने अवसर दिएका छन । त्यसैले प्रियामा म परी देख्थे । र उसलाइ पाउने चाहना मेरो मन मा बढिरहेको थियो ।
परी लाइब्रेरी बाट फर्किदा । पक्कै उसकी साथीहरूले उसलाइ मेरो बारेमा भनेको होला । तर पनि किन हो । उसले मलाइ केही भनिन । सदा को झै मेरो अगाडी मौन नै हुन्थी । उ क्यान्टिन जादा नी म उसलाइ पछ्याउथे । हल्का हल्का फर्लट गर्थे । तर न त उ रिसाउथी , न त पटथी । किन होला । म आफैलाइ प्रश्न गर्थे ।
करिब दुइ महिना जति भएको हुदो हो ।।
मलाइ कलेज जानै मन लागेन । उसकी कारनले मेरो पढाइ पनि चोप्पट भएका थिए । पढनु भन्दा बढी उसैलाइ सम्झेर कलेजमा मेरो समय कटाइन्थ्यो । मलाइ के लाग्नु थाल्यो भने । म बेकारमा उसलाइ टचर गर्दैछु । डिस्टर्ब गर्दैछु । म हार खाए । अब हुदैन म बाट यस्तो । होस् हाम्रो मिलन नहोस । बालै भएन । र पनि म यो भर्चयुल युग को मान्छे न हो ! मलाइ किन बिथ्थामा पुरानो सँसारको परम्परा निभाउनु पर्यो ।
दुई दिन सम्म म कलेज गएन । तेस्रो दिन त मनै ले मानेनन् । सोचे म के का लागि कलेज छोडिरहेको छु । परी का लागि कि प्रिया का लागि । त्यसै त उ मसँग बोल्दिन । ल ठिकै छ त । म उबाट टाढा जानू मा उसैले अझ बढी सहयोग पुर्याउदैछे । होस म कलेज जान्छु तर उसँग बोल्दिन । उसलाइ टचर गर्दिन । मनमनै अठोट गरे । अनि लागे म कलेज । अलि चाडै पुगेथे । क्लास खाली खाली थियो । त्यै पनि म आफ्नो ब्याग ब्याकबेन्च मा राखे । अनि कलेजका प्राङ्गणमा एकछिन घाम ताप्न गए । केही बेर पछि समय हेरे । क्लास लाग्ने समय भएछ । अनि कुदेर फटाफट क्लासमा फर्के । क्लासमा फर्किदा हेरे । परी मेरै बेन्चमा बसेकी थिइ । सधै म उसलाइ पछ्याउथे । आज उ मलाइ पछ्याउदैथे । अनौठौ लाग्यो ।
बसे आफ्नो बेन्चमा । डेक्स मा एउटा कागज को सानो टुक्रा राखेथियो । खोलेर हेर्दा लेखेथ्यो । दुई दिन सम्म कहाँ हराको ? । दायाँ हेरे बायाँ हेरे । को होला यो कागज राख्ने । दुई चार जना साथीलाइ सोधे पनि तर कसैले आफु राखेको बताएन । अनि लाग्यो परी ले नै राखे होला । तर सोचे हया होइन । जाबो उ मसँग बोल्नु यति भाउ खान्छे भने मलाइ कागज लेखेर दिने प्रयास किन गर्ली ?
ब्याग लिएर म अर्को बेन्चमा सरे । उ भने आश्चर्यचकित भावले मलाइ हेर्दै थिइ । त्यै पनि मलाइ खासै मत्लब भएन । म उसलाइ पछ्याउनु छोडिसकेथे । तर उ भने मलाइ सुनाइ सुनाइ आफ्ना साथीहरूलाइ म लाइब्रेरी , क्यान्टिन जादैछु भन्दै थिइ । जहाँ सुकै जाअोस् । आइ डन्ट केअर भनेर म फुल पिरेड क्लास मै बसे । किताब लाई हेरेर । अर्को दिन म भरखरै कलेज आएको थिए । अचानक मलाइ कुनै केटीले गुड मर्निङ भनेको सुनियो । म पछाडी फर्केर हेर्दा परी पो थिइ । मलाइ पत्याउन गाह्रो भयो । उसले मलाइ गुड मर्निङ भन्नै सक्दैन । सायद अरू लाई भनेकी हुनु पर्छ । दायाँ बायाँ घुमेर हेरे कोइ थिएन । अनि बिश्वास भयो । उसले मलाइ नै भनेकी रहेछे । मैले आफु तिर इसारा गर्दै मि भनेर सोधे । उ मेरो नजिक आएर एस भनि । मैले नि गुड मर्निङ भनिदिए । उ म तिर हात बढाउदै फ्रेन्ड ? भनि । यो के भएको हो ? आज कसरी सुर्य पश्चित बाट उदायो मनमनै सोचे । उसले फेरी भनि हेलो । म झस्याङ भए । अनि उसको हातमा आफ्नो हात मिलाउदै फ्रेन्ड भने । उ हल्का मुस्कुराइ । बदला मा मैले नी मुस्कुराइ दिए ।।
रहस्य जान्नु थियो यत्रो परीवर्तन को सोधे । के भयो अचानक आज ? तिम्रो टाउको मा चोट लागेछ हो ? । नाइ उसले सुस्केरा तानेर भनि र किन भनेर प्रश्न फर्काइ । होइन , कतै ठोकिएको जस्तो लाग्यो नत्र पहिला कहिले नबोल्ने मान्छे आज आफै फ्रेन्ड बन्नु आइकी रहेछे , अनौठौ लाग्यो मैले जिस्काउदै सोधे । के रे ? हेपेको मलाइ ? उनले च्याठिदै सोधे । तिमीलाइ अहिले थाहा भयो ? मैले हास्दै भने । उ पनि हासी । र भनि मलाइ आफै थाहा छैन । अचानक मलाइ के भयो ? बस् मन ले भन्यो तिमी सँग फ्रेन्डिस गर्नु । त्यसैले गरे । अरू केही होइन ।
परी " A RomantiC love Story "
Part ;- 14
धन्यबाद दिए उसकी मनलाइ । मेरो मनको कुरा सुनिदिएको मा । उसकी फ्रेन्डसिप कै लागि मेरा कति धेरै प्रयासहरू विफल भएका थिए । खैर मैले चाहेको अाधा कुरा त पूरा भयो । अब आधा कुरा पूरा हुन्छ कि नाइ ? त्यो म कल्पना मात्र गर्न सक्थे । मेरो मत्लब । उसलाइ आफ्नो प्रेमिका बनाउने चाहना पूरा हुन्छ कि नाइ ? । त्यो त समयले नै बताउछन् ।
दुबै जना क्लास तिर लागे । लुरु लुरु । अनि एउटै बेन्चमा बसे । तर अरु दिन भन्दा भिन्न थियो त्यो दिन । धेरै नै भिन्न । कम से कम मेरा लागि । हो यही दिन कै लागि मैले हजारौं पल्ट भगवान लाइ प्रार्थना गरेको थिए । हेर त बिज्ञान पढेका मान्छे ! कहिले काही भगवान मा पनि निर्भर हुदो रहेछ । खेर म भको थिए उसकै लागि । त्यो बेला म आफै बाट आफै आश्चर्यचकित भए ।
एकछिन पछि क्लास सुरु भयो । मलाइ भने बोर लागिरहेको थियो सरको लेक्चर । हुन त मलाइ कहिले पो पढाइ मा मन लागे थियो र ? । नोटबुक को एउटा पाना च्यातेर । त्यसमा लेखे । तिमीलाइ बोर लागेन ? । अनि परी की अगाडी राखि दिए । उ कागज उठाएर पढी अनि त्यसको पछाडी केही लेखेर फर्काइ ।
अहँ छैन अनि तिमीलाइ ?
त्यै क्रम चल्नु थाल्यो । उसले लेखेको म पढ्दे र फर्काउथे । उ पनि त्यसतै गर्थी ।
धेरै नै !
तिमीलाइ कहिले पो पढ्न मन लागे थियो र ? उसले मलाइ व्यङ्ग्य गरी ।
म हल्का हासे । अनि लेखे कहिले थाहा पायौं र ?
सधै ! तिमी आएकै दिन देखि म नोटिस् गर्दै छु !
हि ही लेखी त्यसको छेउमा दुई वटा समाइली पारिदिए
हेरन , कस्तो कालो दात देखाको
मलाइ त झनै हासो उठ्यो र लेखे । के रे मेरो कालो कि तिम्रो ? आफु त एकबर्ष मा एक पटक ब्रस गर्छौ होला अनि मलाइ भन्ने ।
ल देखाउ त पहिला , कस्को बढी सेतो रहेछ
हामी दुबै जना दात निकालेर , एकअर्कालाई देखाए । त्यतिन्जेल सब बिधार्थीहरू हामी तिर हेरेर सक्ड भएका थिए ।
मेरो सेतो रैछ मैले लेखे
होइन, मेरो
अोइ उता हेर त सर तिर
किन के भयो र ?
सरको दात हेर्यौ ? कस्तो कालो
उ भने मुखमा हात राखेर सक्दो हासो थामी । नत्र पुरै क्लास मै कम्पन छुट्ने गरी हास्थी होली ।
हो हइ , सायद सरको बुढी ब्रस गर्न पनि दिनु हुन्न रहेछ
उ अझै हासी । म भने फेरी लेखेर दिए
सरको नाक हेरन , कस्तो थेप्चे । सायद उहाको बुढीले खाना पकाउने बेला मा बेलन ले नाक मै हानेकी हुनु पर्छ ।
यो पल्ट उ हासो थाम्नै सकिन क्यारे ! मज्जाले हासी । पुरै क्लास मा गुजिने गरि । मेरो अवस्था पनि त्यसतै थियो । उता सब जना सक्ड भइ हामीलाइ हेरिरहेका थिए । वाट हेपेन्ड ? सरले सोध्नु भयो । तर पनि हाम्रो हासो कम भइरहेको थिएन । यु टु गेट आउट उहाले झर्किदै भन्नु भयो । सरको चर्को अवाज सुनेर हल्का डर लाग्यो । अनि शान्त भए र चुपचाप भइ बसे । आइ सेड गेट आउट फेरी झर्केर नै भन्नु भयो । बूढोको पारा गरम भएको रहेछ । मनमनै सोची । बाहिर निस्के क्लास बाट । निस्किने बेला मा उहाले हामीलाइ इडिएटस् भन्दै गरेको सुनेको थिए । हामी दुबै मौन थिए । तर जब हामी क्लास बाट बाहिर निस्कियौँ । पुन: जोरले हास्नु थाले । पेट मिचि मिचि हासे । हासेर आशु बग्नु थालेको रैछ उसकी आखा मा । म एकछिन शान्त भएर उसैले हास्दै गरेकी हेरिरहे । उ हास्दा अझ राम्री लागि मलाइ । खुबै राम्री ।
जे होस् हाम्रो मित्रता ले कहिले नबिर्सिने पल बनायो । म यो छनलाइ जिन्दगी भरी बिर्सिनु सक्दिन ! मेरो मुखबाट फुत्त निस्कियो । मि टु उ अलि शान्त भइ र मेरो आखामा आफ्नो आखा जुधाएरै भनि । धन्यबाद आशिक । मलाइ यति धेरै खुसी दिएको मा । तिमी जस्तो साथी पाएको मा म आफुलाइ धेरै नै लक्की ठान्छु । म त जहिले तिमीलाइ खुसी राख्न चाहान्छु मात्र तिमी मेरो भइ देउन । म भन्नु चाहन्थे तर सकिन । त्यत्रो हिम्मत कहाँ बाट आओस् ? ।
पिरेड सकियो । अनि एकैछिनमा सर बाहिर आउनु भयो । हामी उहालाइ हेरेर मौन भए र अ-आफ्ना सिर झुकाए । उहाँ भने रिसाएको नजर हामी तिर फ्याक्नु भयो र एकैछिन मा लाग्नु भयो । अफिस तिर लुरु लुरु । सर कै क्लास मा सर लाई नै बिल्ला हानेको सम्झेर नी जोर ले हासो उठ्यो । अनि पुनः हास्नु थाले । साथै उ पनि । क्लास मा फर्किदा । साथीहरू सब आश्चर्यचकित भएका थिए । केही ले त प्रश्न पनि गर्यो । के भयो ? किन हासेको तिमीहरू । साथीहरु को प्रश्न सुनेर हामीलाइ अझ हासो लाग्यो । र उनीहरू प्रश्नलाइ हावा मा उडाइ दिनु मन लाग्यो । किनकी मलाइ तीनीहरुको प्रश्नको उतर दिनु थिएन । वा भनौ ती कुरा गोप्य नै राख्नु मन लाग्यो । उतर नदिदा । साथीहरू सब जिलिएका थिए । होस् हासो पनि कारन दिनु पर्छ यिनीहरू लाई म मनमनै भन्दै ती कुराहरू लाइ गोप्य नै राखे ।
परी " A romantic love Story "
Part :- 15
त्यसदिन देखि । जब त्यो सर हाम्रो क्लास मा आउनु हुन्थ्यो । हामी लाइ यसै हासो उठ्थ्यो । बिनाकारण नै मस्तिष्क ले मलाइ हास्ने सँकेत दिन्थे र जब म हास्थे । उ पनि म सँगै हास्थी । अनि हामीलाइ हासेको हेरेर । उहाँ सधै हामीलाइ क्लास बाट बाहिर निकाल्नु हुन्थ्यो । त्यसपछि के थियो र ? , उहाको क्लास कहिले गरेनौं हामीले । कुनै कुनै दिन शान्त भएर बसेको हुदा । उहाले आफ्नो विशेष ध्यान हामी तिर राख्नु हुन्थ्यो । त्यसैले न त उहाँ शीत राम्ररी पढाउन सक्नु हुन्थ्यो । न त हामी पढ्थ्यौँ ।
परीकी एउटा बानी थियो । क्लासमा फुर्सद भएको बेला बबल गम खाने । उ जुन बेला नी बबल गम चबाको चबाइ हुन्थी । उसले गोजीमा जहिले पनि एकस्ट्रा बबल गम राखेकै हुन्थी । मैले कति चोटी उसलाइ भनेको थिए । यत्रो ठुलि भयौँ , के बच्चा जस्तो बबल गम खाएकी ? । उसले प्रतिक्रिया मा भन्थी । के बच्चा जस्तो भन्या , बबल गम मा कतै लेखेछ र ? बच्चाले मात्र खानु हुने । उसकी प्रतिक्रिया नै यस्तो ठोस हुन्थ्यो कि म त्यो कुरा लाई दोहोराउनु नी सक्दिन्थे । खेर उसले बबल गम खाएको मा मलाइ केही समस्या थिएन । बरू अझ रमाइलो लाग्थ्यो । प्रायः उ बबल खादा खादै लास्टमा बेलुन जस्तो बनाउथी । र जब त्यो बेलुन फुट्थ्यो । बबल गम उसकी नाम सम्म पुगेको हुन्थ्यो । र उ पुन; नाक बाट छुटाएर खानु थाल्थी । उसलाइ त्यसतो गरेको हेर्दा म घिन लागेको अभिनय गर्थे । र नाक खुम्चाइ छि छि , कस्तो फोहोरी सिगान पनि खाएकी भनेर उनलाइ जिस्काउथे ।
उ मेरो कुरा सुनेर । उल्टै मलाइ व्यङ्ग्य गर्नु खोज्थी । के रे , म फोहोरी कि तिमी फोहोरा । म फेरी उसलाइ जिस्काउथे । तर जब उ सँग कुनै तर्क हुदैन्थ्यो । उ सन्की दिन्थी र मैले जति बुलाउदा पनि सुन्दिन्थे । पछि आफै मलाइ भन्नु कर लाग्थ्यो । सोरी , तिमी त नेपाल की राजकुमारि , तिमी लाई फोहोर ले छुनु पनि सक्दिन । म पो हु त फोहोरा । अनि उ मेरो कुरा सुनेर । खुब हास्थी र बोल्नु सुरू गर्थी ।
एकदिन मैले उ बाट बबल गम मागेको थिए । किनकी उसलाइ हेरेर मलाइ पनि खाने रहर पलायो । किन , तिमीलाइ पनि बच्चा बन्नु मन लाग्यो र ? उसले हास्दै सोधी । म पनि हासे र भने तिमी बच्चा बन्नु सक्छौ भने मलाई ठुलो हुने कुनै रहर छैन । उ खुब जोरले हासी र मलाइ एउटा बबल गम दिई । त्यसपछि म पनि बबल गम खानु थाले । म आफै किनेर कहिले ल्याएन । मात्र उ बाट माग्थे । कहिल काहीँ उसले नदिदा म आफै जबर्जस्ती उसकी गोजी बाट खोस्थे । खोस्ने बेला मा उ मलाइ पन्छयाउनु खोज्थी । तर जब म उसकि दुबै हात समात्थे । उ मेरै बस् मा पर्थी । एकदिन त यति नै भयो । उ मलाइ पन्छयाउदै बबल गम दिन्न दिन्न भनि रहीकि थिइ । म भने जबर्जस्ती उसकी पछि लागि परेको थियो । अचानक मैले उसकी देब्रे हात समातेर जोरले आफु तिर ताने । उ मेरो अँगालोमा लप्क्क टासी र मैले उ बाट बबल गम खोस्नु खोज्दा । मेरो हात उसकी छाती मै परेछ । जब मलाइ महसुस भयो । त्यो उसकी छाती का अङगहरू हुन । म आफै उ बाट छुटिए । उ भने केही प्रतिवाद गरिन । तर उ मौन थिइ । मेरो पनि डरले सातो नै गएको थियो । त्यो दिन भरी हाम्रो केही कुरा भएन । मात्र एकअर्का सँग आखा ठोकिदा । आफै आखा झुकाउनु विवस हुन्थे ।
अर्को दिन । उ सदा झै कलेज आएर मलाइ गुड मर्निङ भनि । मलाइ लाग्यो । उसले हिजो को कुरा सब बिर्सेकी रहेछ । त्यसैले मैले पनि याद गर्नु खोजिन । त्यसपछि हाम्रो सब कुरा नोरमल भयो । पहिला को झै । र त्यसदिन देखि जब म उ बाट बबल गम माग्थे । उ केही प्रतिवाद न गरि मलाइ बबल गम दिन्थी । एकदिन मैले उसलाइ बेलुन बनाउन सिकाइ देउ भनेका थिए । उ जोरले हासी र सोधी किन र ? के गर्छौ तिमी बेलुन बनाएर । मैले नी हास्दै भने । तिमी जे गर्छौं त्यै । उसले हुन्छ भनि र मलाइ सिकाउन त्यार भइ ।
उसले भनि । पहिला बबल गम लाई जिब्रोले तानेर लामो बनाउ । मैले बनाए । उसले पुन; भनि । अनि त्यो बबल गमलाइ लम्बयाएर आधा जिब्रोको माथी र आधा जिब्रो को तल राख् । मैले त्यसतै गरे । उसले फेरी भनि । अब जिब्रो लाई हल्का बाहिर निकालेर त्यो बबल गम भित्र हावा फ्याक्नु कोसिस गर । मैले जिब्रो बाहिर निकालेर जोरले फु गर्दा । मेरो मुख बाट बबल गम निस्केर । उसकी मुख मा गएर टासियो । हा हा । मलाई खुब जोर ले हासो उठ्यो । उ भने रिसले अनुहार रातो बनाएकी थिइ । र मुख बाट बबल गम हटाएर । मेरो पाखुरा मा आफ्नो हात ले प्याटट कुट्नु थाले । मलाइ चोट भन्दा धेरै हासो लागि रहेको थियो । उ भने हान्दा हान्थी थाकी र रिसले सन्की दिई ।
परी " A romantic love Story "
Part :- 16
हासो थाम्नु सकिरहेको थिएन म । हासी रहे । उता उ जिल्लिएकी थिइ । अनि मुख फुलाएर बेन्च मा बसी । 'सोरी ' जब मेरो हासो शान्त भयो मैले भनेका थिए । उ अझ मुख बङगाएर अर्को तिर मोडी । अरे बाबा , सोरी ना मैले फेरी भने । त्यै पनि उ मान्ने वाला कहाँ थिइ र ? । मौन नै रही । मैले नोटबुक को एउटा पाना च्यातेर । त्यसमा स्माइली डिजाइन गरेर सोरी लेखे अनि उसकी अगाडी राखि दिए । तर पनि उ जस्ता को त्यसतै । मैले अर्को मा बादर रोएको डिजाइन गरेर सोरी भने । त्यै पनि केही परिवर्तन भएन उसकी अनुहार मा । तेस्रो पल्ट मैले दुइ वटा गधा डिजाइन गरे । एउटा गधा ले रुदै आफ्नो हातले दुबै कान लाई समातेर अर्की गधा लाई सोरी भनिरहेको थिए । त्यसो त गधाको हात हुदैन । र उ आफ्नो कान लाई छुनु सक्दैन । त्यै पनि उसलाइ फकाउनको लागि अलि भिन्न तरिका का गधा बनाइ दिएर । उसकी अगाडी राखि दिए ।
जब उसले मैले डिजाइन गरेको पाना हेरी । उ जोर ले हास्नु थाली । र मेरो पाखुरा मा प्याट्ट हिर्काएर भनि । उल्लु ,गधा को पानी हात हुन्छ ? । म पनि हल्का हासे र भने । तिम्रो त हात रहेछ नी । उ एकछिन सोचि र भनि । के रे ? तिमी पो गधा । मैले भने यदि तिमी गधी बन्नु त्यार छौ भने मलाइ गधा हुनु मा कुनै समस्या छैन । केही बेर यस्तै कुराहरू चलिरहियो । हामी दुबै हासिरहेका थियौँ एक अर्काको संवाद मा ।
जुन दिन देखि उसँग मित्रता गासियो । त्यो दिन देखि साच्चै म धेरै खुसी भएका थिए । रमाइलो लाग्थ्यो उसँग मेरा हर पल बिताउन । तर हप्ते पिछे यो सनिवार आएर मलाइ निरास पार्थ्यौँ सधै । सोच्थे सनिवार को पनि कलेज लागे क्या रमाइलो हुन्छ होला है । उ हुदा मलाई कहिले पनि कलेज छोड्नु मन लागेन । र कलेज मा जादा म आफ्नो विशेष समय उसैलाइ दिन्थे । सधै सँगै लाइब्रेरी जान्थ्यौँ , सँगै क्यान्टिन , जहाँ गए नी सँगै । एक दिन त बापरे । मैले हद नै गरे । कलेज मा हाम्रो प्राक्टिकल चलिरहेको थियो । प्राक्टिकल गर्ने बेला मा हाम्रो विशेष ध्यान बुक र मेसिन हरू मा केन्द्रित थियो । अचानक उ कतै जानू थाली । कहाँ उसले केही भनिनन् । मात्रै म उसकी पछि पछि लागे । मेरो हातमा किताब थियो । त्यसैले कहाँ जादैछु आफै लाइ थाहा भएन । पुग्दा पुग्दै उ एउटा कोठा भित्र छिरी । मैले नी छिर्नु खोज्दा उ मेरो टाउको मा हिर्काएर भनि । अोइ , उल्लु कहाँ जान लागेको , हेर त ढोका मा । म यसो किताब बाट आफ्नो आखा हटाएर ढोका तिर हेर्दा लेडिज टाइलेट पो रहेछ । उफस् । म त लाज ले भुरुक्कै भए । अनि कुदेर प्राक्टिकल हुने ग्राउन्ड तिर गए ।
बिस्तारै बिस्तारै हाम्रो सम्बन्ध ले भिन्न अाकार लिदै गयो । मलाइ कहिले लागेन उ मेरो साथी मात्र छे । उसलाइ म प्रेमिका मान्नु थालेथे । तर मनमनै । हो यार ! आइ लब यु भन्ने शब्द जती छोटो छ । भन्नु त्यति नै गाह्रो हुदो रहेछ । कसरी भनु सोच्दा सोच्दै मलाई यसै टेन्सन हुन्थ्यो । एउटा कुरा त थाहा थियो । उ मलाइ माया गर्छे । तर कस्तो नजरले । एउटा साथी कि प्रेमि को । त्यो त उसैलाइ सोध्नु थियो ।
करिब दुई बर्ष पछि
एक दिन हामी सँगै गएका थियौँ । लाइब्रेरी । त्यहा हामी दुइ बाहेक अरू कोइ थिएन । कस्तो सुनौलो मौका प्रोपोज गर देउ मस्तिष्कले सँकेत दियो । त्यसै त हिजै देखि प्रोपोज गर्ने तरिका रियसल गरेका थिए । उ बुक खोज्नु मा ब्यस्त थिइ भने । म के गर्दै थिए आफै लाई थाहा थिएन । मात्र उसले आदेश दिएकी अनुसार म गर्दै थिए । अचानक मेरो मस्तिष्क मा एउटा आइडिया फुरियो । मैले भने एउटा नोबेल खोजि देउन । कस्तो नोबेल ? उसले सोधी । लभ स्टोरी मैले जवाफ दिए । उ हल्का हासी र सोधिन् । के तिमी प्रेममा छौँ ? । केही बेर सम्म म न त हो भन्नु सके । न त नाइ । आफै मा अल्मलिए । हो भनु भने को सँग सोध्न बेर लाउदिन उ , नो भनु भने यस्तो सुनौलो मौका हात बाट कसरी जानू दिउ । एस / नो को दोधार मा परेर निकै बेर सम्म जवाफ दिन सकिन म । के सोचिरहेको उल्लु , खुरुक्क भनन् ? उसले जोर गरि । मलाइ हल्का लाज लाग्यो । र टाउको हल्लाएर एस भनिदिए । को सँग ? उसले सेकेन्डमै सोधी । मलाइ थाहा थियो उसले त्यो प्रश्न पक्कै नै सोध्ने वाला थिइ । अब अप्ठयारो चाही मलाइ भयो । कसरी भनु उसलाइ । म तिमीलाइ प्रेम गर्छु भनेर । उसले फेरि भनि । अरे भनन् कुन चाही सोझीको भाग्य फुटाउन लाग्यौं तिमी । मलाइ भन्नु मन लागेथ्यो " तिम्रो " तर कथक प्रयास वावजुत मेरो मुखबाट एक शब्द नी निस्केन । मैले धेरै बेर नबोलेको चाल पाउदा उसले फेरी भनि । अबोइ , हेर त कस्तो केटी जस्तो लजाको ? । मलाइ त झनै लाज लाग्यो । त्यहा बाट कतै लुकु जस्तो लाग्यो ।
परी " A Romantic love Story "
Part :- 17
केही बेर सम्म मैले नबोलेको चाल पाउँदा । उसैले भनि । ल ल भन्दैनौँ भने भइगो , जाउ क्लासको टाइम भयो उसले क्लास तिर जाने अादेश दिई । म पनि उसँगै लागे । तर गेट नीर पुग्दा अचानक मेरो मुख बाट फुत्त निस्कियो । आइ लब यु । उ मेरो कुरा सुनेर आम्सिक मोडी र भनि ? वाट । मलाइ भने डर लाग्यो । मुटुको चाल बढ्नु थाल्यो । के बोलु , के बोलु केही सुझेन । अनि हल्का थरथराउदै भने केही होइन । नाइ , केही त पक्कै भन्यौँ , भन खुरुक्क के भन्या थियौँ अघि उसले भनि । केही होइन भन्दा नी उसले ढिपी गर्नु थाली । अनि मलाइ कर लाग्यो । सत्य कुरा भन्नु । भने । आइ लब यु परी ।
आइ लब यु भनुन्जेल त उसकी अनुहार मा खुसी नै देखियो । तर जब उ परी की नाम सुनिन् । अचानक आश्चर्यचकित भाव उसकी अनुहारमा प्रकट भयो । अनि छक्क पर्दै सोधी । को परि ? । हे भगवान ! कस्तो समस्या । प्रिया थियो नाम उसकी । तर म उसमा परी देख्थे । त्यसैले होला मेरो मुख बाट फुत्त परी निस्केछ । अब उसलाइ म के भनु । कसरी सम्झाउ । के उ विश्वास गर्छे । मेरा ती अतित का कुराहरूमा । मलाइ त कहि कतै लागेन उ पुनरजन्म जस्तो कुरा मा बिश्वास गर्छे होली । बरु मेरो कुरा लाइ झुठो ठानी , मैले झापपोत गरे को ठान्छे । सोरी , मिन्सटेक ले प्रियालाइ परी भन्नु पुगेछु भनि मैले ती कुरा लाई सुधार्ने कोसिस गरे । तर पनि उ मानिनन् । नाइ भन यो परी को हो उ अलि च्याठिएर सोधि । अरे बाबा ! मिस्टेक भयो के , म चिन्दिन कुनै परी सरी लाई ! मैले झुठो बोले । उनले भनी । होइन , तिमी परी लाई चिन्छौँ । ल माने तिमी अहिले मिस्टेकले मलाइ परी भन्यौँ । तर मैले तिम्रो नोटबुक मा हेर्दा त्यहा परी लेखेको देखेथे । तिम्रो मोबाइल मा नी परी कि नम्बर सेव गरेको छ । तिम्रो किताब मा , तिम्रो हरेक ठाउमा परी लेखेको भेटाए । ल अब भन के भयो सब मिस्टेक्ली भएको हो ।
म अवाक भए । मैले कहिले सोचेको पनि थिएन । कुनै दिन यस्तो पनि समय आउछ भनेर । मैले त उसैलाइ परी ठानेर हरेक ठाउमा परी लेखेको थिए । उसकै मोबाइल नम्बर मा परी लेखेर सेव गरेको थिए । तर मलाई के थाहा । उ नाम ले म माथी कहिले सङका गर्नु पुग्छे भनेर । अब मसँग कुनै तर्क थिएन । स्पष्टीकरण दिउ भने उ त्यसतो कुरामा बिश्वास नै गर्दिन । म गरु त गरू के । मैले केही नबोलेको हेर्दा उ क्लास तिर लागि । मलाइ भने क्लास जानै मन लागेन । सोचि रहे । प्रिया मा म परी देखिनु । के यो मेरो गल्ति हो ? ।
अर्को दिन । हिजो को कुरा उसले सब बिर्सेकी होली भन ठानेर मैले उसलाइ गुड मर्निङ भने । तर उसले मेरो कुरा सुनेर नी नसुने झै गरि क्लास तिर लागि । र आफ्नो ब्याग पहिलो बेन्च मा राखिन् । जो सधै लास्ट बेन्चमा म सँगै राख्ने गर्थी । एकै दिन मा अती धेरै परीवर्तन भइ उ । मैले सोचेको पनि थिएन । म पनि आफ्नो ब्याग ब्याक बेन्च बाट पहिलो बेन्च मा राखे ।उ मलाइ ब्याग राखेको हेर्नै बितिकै अर्को बेन्चमा सरी । केही बेर त यस्तै क्रम चलिरहियो । उ जुन बेन्च मा बस्थी । म पनि त्यै मा बस्थे । अन्तत ; उ लास्ट बेन्च मै बस्नु पुगिन । जहाँ हामी सदा बस्ने गर्थ्यौँ । तर उ आफ्नो अनुहार अर्को तिर फर्काएर बसी । म भने कागज च्याती सोरी लेखेर उसकी अगाडी राखि दिए । तर उ मान्ने वाला थिइन । जस्तो लाग्यो । त्यसैले म हार खाए ।
बुलाइ रहे उसलाइ हर छन । तर दिइनन् जवाफ उसले कुनै पल । उ कलेज आए देखि कलेज बिदा हुने बेला सम्म हजारौं पल्ट उसलाइ बुलाउने प्रयत्न गरे । तर पनि उ बोलेनन् । मानौ उसकी कण्ठ मा केही अड्केछ । बोल्दा उसलाइ समस्या हुनेछ । मीठो नभए पनि तितै त बोली देउ । म उसलाई भने । त्यसपछि उ भनि । पहिला भन को हो त्यो परी ? । जब परी को हो ? भन्ने प्रश्न सुन्थे । मेरा मस्तिष्क निष्क्रिय हुन्थ्यो र म निउतर हुनु पुग्थे । म मौन भए । र उ आफ्नो बाटो लागि ।
आज महिनौं भयो । उ मसँग नबोलेको । किन हो आजकल सब कुरा बेठिक हुनु थालेछ । सब मेरो इच्छा बिपरितका । मैले चाहेको कुरा किन भइरहेको छैन । के मेरो प्रेम त्यै एउटै प्रश्न कै लागि समाप्त हुने भयो । म भगवान लाई सोध्थे । कलेज त्यै थियो , क्यान्टिन त्यै , लाइब्रेरी पनि त्यै थियो । तर पनि किन हो मलाइ केही कुराहरू नभएको जस्तो लाग्यो । पहिला पहिला सनिबार पनि कलेज जान चाहने मान्छे म । एक हप्ता मा एक दुई कलेज जानू थालेका थिए । जब मन टुट्छ , सब कुरा बाट मन उठ्छ ! भएको कुरा पनि नभए झै लाग्छ ।
मलाइ प्रतीक्षा छ अब त्यै समय को । जब उ पनि बुझ्नेछे परी को हो । जसरी म थाहा पाए । म आशिक रहेछु त्यै परी को । उसले पनि थाहा पाउनु परो , उ नै रैछ छाया परी को । पहिला पहिला मलाइ पनि बिश्वास लाग्दैन्थ्यो । पुनरजन्म जस्ता कुरामा । तर अब लाग्छ । त्यसतै उसले पनि एकदिन बिश्वास गर्नेछे म जस्तै । बस् अब म त्यै समय को प्रतीक्षा मा छु ।
परी " A romantic love Story "
Part :- 18
म सँग एउटा सिक्का थियो । जुन परी ले नै दिएकी थिइ । जब म उसकी घर गएको थिए । दिने बेला । उसलै भनेकी थिइ । जब यसलाइ हेर्छौ तिमीलाइ मेरो याद आउनेछ । हो रैछ , जब जब म त्यो सिक्का हेर्छु ,म उसलाइ धेरै मिस गर्छु । मेरो एक्लो पन मा त्यो सिक्का मेरो एउटा साथी झै काम गर्छ । त्यसैले होला म कहिले पनि एक्लो फिल गरिन । प्रिया सँग ब्रेकप भएसी त्यै हेरेर म आफ्नो दिन कटाउथे । एक मिनेट । ब्रेकप होइन । ब्रेकप त लभ परे पछि हुन्छ । हाम्रो प्रेम को सुरूवात नी कहाँ भएको थियो र ? । त्यसैले ब्रेकप न भनम् । मित्रता टुटे पछि त्यै सिक्का उसकी ठाउ लिएका थिए । मेरो तन र मन दुबै मा ।
क्लासमै थिए एकदिन । त्यो बेला सर आउनु भएको थिएन । त्यसैले त्यै सिक्का हेर्दा हेर्दै निदाएछु । भुसुक्कै । बिउझिदा सर पो पढाउदै हुनु हुन्थ्यो क्लास मा । मलाइ बिउझेको हेर्दा । सर ले भन्नु भयो । यता सिनेमा चालु भा छैन , एकछिन अरू सुत्दा हुन्छ ? । सब साथीहरूको हासो क्लास भरी गुजियो । म भने नर्भस् । सोरी सर ? लुथ्रुक्क परेका कुखुरा झै मैले भने । सर अलि सिम्पल नै थिए । त्यसैले मलाइ खासै डर लागेन । "मुख धोएर आउ" उहाले भन्नु भयो । म निस्के क्लास बाट अनि लागे । बाथरुम तिर । लुरु लुरु ।
बाथरुम बाट क्लासमा फर्किदा । सर गई सक्नु भएको थियो । प्रिया लाई हेर्दा । उ मेरै बेन्च मा बसेकी थिइ । हातमा केही लिएर पुरै आश्चर्यचकित भाव का साथ । मलाइ केही अनौठौ लाग्यो । छेवैमा गएर हेर्दा । मेरो पो सिक्का हातमा लिएकी रहेछे । उ मलाइ हेर्ने बितिकै सोधिन् । आशिक , तिमीलाइ यो कहाँ भेट्यो ? । वाट ? म छक्क पर्दै सोधे । तिमीले यो कहाँ बाट ल्यायौँ ? उसले फेरी सोधिन् । किन र ? मैले उल्टै प्रति प्रश्न गरे । उसले मेरो हात समाती र मलाइ कतै लग्नु थाली । कहाँ लगेको मैले उसलाइ कयौं पटक सोधे तर उसले बारम्बार भनिरहे । आउन एकछिन । म पनि गए उसँगै । लेडिज टोइलेट आए पछि उसले मेरो हात समातेर जबर्जस्ती भित्र तान्नु खोजी । हेइ , यो के गरेको ? मैले छक्क पर्दै सोधे । आउन भन्या भन्दै उसले मलाइ टोइलेट भित्र लगि र भित्र बाट चुकुल लगाउन थाली । मलाइ भने डरले पसिना निस्किनु थाल्यो । के गर्नु लागेकी यस्तो ? मैले सोधे । किनकी म पुरै आश्चर्यचकित भएका थिए उसकी त्यसतो व्यवहार देखेर । उ आफ्नो कोट खोली । मेरो त होस नै उड्यो । अनि टाइ खोली । त्यसपछि सर्ट । उ मेरो अगाडी मात्र ब्रा मा थिइ । म लाज ले आफ्नो मुख छोप्नु थाले । उसले मेरो हात लाई तल गर्दै भनि । आशिक हेरन् यता । छिटो कपडा लगाउ त , तिमी कस्तो केटी हह अलिकति नी लाज लाग्दैन तिमीलाइ ? मैले हातले आफ्नो मुख छोपेर भने । हया हेरन् पहिला ! उसले मेरो एउटा हात तानेर आफ्नो कम्मर तिर लागि । उसकी कम्मर तिर छुदा । मलाइ केही खर्सो जस्तो फिल भयो । मैले आखा घुमाएर उसकी कम्मर तिर हेरे । एउटा दाग जस्तो थियो । सेम सेम मेरो सिक्का झै । मलाइ त केही फुरेन । टोटली सकक्ड नै भए र सोधे । यो कसरी भयो ? । उसले भनि यो मेरो जन्म भए देखि नै हो । पहिला पहिला अलि सानो थियो । तर जसरी मेरो उमेर बढ्दै गयो । यो पनि ठुलो हुदै गयो । मैले कति पल्ट डाक्टर लाई देखाए । तर उहाले जे अौषधी दिदा नी ठिक भएन एक चोटी एउटा ठुलो बाबालाइ देखाएको थिए । उहाले भन्नु भयो कि मैले पछिल्ला जुनी मा केही नराम्रो काम गरेथे रे ? त्यसकै परिनाम छन अरे । तर मलाइ ती कुराहरू मा बिश्वान लागेन । करिब 18 बर्ष कि भएसी सधै राती म एउटै सपना देखेर तर्सिने गर्छु । सपना पनि कति अनौठौ । एउटा केटा हुन्छ । जसले मलाइ धेरै माया गर्छ । तर हाम्रो मिलन हुदैनन् । रहस्य खोज्नु जादा मलाइ त्यो सिक्का बाहेक अरू केही देख्दिन । त्यसैले सोधेको ? । तिमी सँग यो सिक्का कहाँ बाट आयो ? भन । किनकी मलाइ लाग्छ । यो त्यै सिक्का हो जसलाइ म सपना मा देख्ने गर्छु । र मेरा कम्मर मा दाग छ ।
बल्ल चिनेकी रहेछे । उसले आफु लाई । उ को हो भनेर । भित्रै बाट म एकदमै खुसी भए । र भने । तिमी आफ्नो कपडा लगाउ म बाहिर सुनाउछु । उसले हुन्छ भन्दै । आफ्नो सर्ट , टाइ र कोट लगाइ र पुनः त्यार भइ । लेडिज टाइलेट मा थियौँ हामी । त्यसैले बाहिर निस्कनु मा समस्या नै थियो । बढो सावधानी पुर्बक दायाँ बायाँ हेरेर टाइलेट बाट बाहिर निस्के । तर अचानक एउटी म्याडमले हामीलाइ सँगै निस्केको हेर्नू भएछ । हामी मुख छोप्दै फुत्त कुदेर भागे त्यहा बाट ।
भाग्दा भाग्दै । श्वास प्रकिया बढ्नु थाल्यो । मुटु को गति पनि तेज भएको थियो । सँगै बसे । गार्डन् नीर । त्यहा छेउछाउमा मा अरु कोइ देखिएन । उ मेरो नजिक थिइ । पहिला भन्दा धेरै । एकछिन थकान मेटिसके पछि । उसैले भनि । ल भन् अब ।
परी " A Romantic love Story "
Part :- 19
मैले अाफ्ना अतितका कुराहरू भन्नु थाले उसलाइ । परी भेटे कै दिन देखि । रोमान्स , मिलन , भुत , पुनरजन्म सबै कुराहरू । मैले हेरे बिस्तारै बिस्तारै उसकी अनुहार मा म प्रति माया उत्पन्न हुनु थाल्यो । उ आफ्नो सिर मेरो काध मा राखी । यता म भन्दै गए । सब कुराहरू एक एक गरेर । अनि अन्तिम मा सोधे । अब थाहा पायौँ त परी को हो ? । उ हल्का हासी । अनि मेरो काध बाट सिर हटाएर । आफ्ना दुबै हातले मलाइ अँगाल्दै भनि । आइ लब यु आशिक । म नी हल्का मुस्कुराए । र उसलाइ अँगालो मा जोरले च्यापेर लब यु टु परी भने ।
त्यसपछि त के थियो र ? हाम्रो प्रेमको सुरुवात भयो । सब कुरा ठिक भयो । पहिला झै । अझ भनौँ त्यो भन्दा नी बोल्ड हुनु थाल्यौ हामी । क्लासमा जुन बेला नी जिस्किरहन्थ्यौँ । हासी रहन्थ्यौँ । थुप्रै क्लासहरू बन्क गर्थियौ । क्लासमा सब लाई थाहा भइ सकेको थियो । हाम्रो सम्बन्धको बारेमा । त्यसैले कुनै त्वर बाट हामीलाइ कुनै समस्या थिएन । एकदिन हामी गार्डेन मा हुदा । मैले उसलाइ भनेको थिए । परी , अब हामी बिहे गरौ न् ? । उसले हास्दै भनि । किन र ? के को हतार भयो तिमीलाइ ? । मैले जिस्किदै भने । तिमीलाइ किस गर्न पाइन्छ भनेर । उ मेरो कुरा सुनेर मज्जा ले हासी । पेट मिची मिची हासी । हास्नु सके पछि उसले मेरो गाला मा मइ खाएर भनि । ल अब त भइगो नी । मैले भने त्यसतो वाला होइन के ? । अनि कस्तो वाला उसले सोधिन् । लिप टु लिप के मैले भने । उ मेरो पाखुरा मा प्याट्ट हिर्काएर भनि । यु इडिएट । म उसकी अनुहार तिर आफ्नो अोठ लादै भने । दिन्छौं ? । उ आफ्नो हातले मलाइ धकेल्दै भनि नो । मैले उसकी दुबै हातलाइ जोरले समाते । उसलाइ अलि पीडा भए पनि उसले नो भनि रही । जब मेरो अोठ उसकी अोठ नजिक पुग्यौं । उसकी नो साउति भन्दा नि मसिनो भयो । र मेरा अोठ उसकी अोठ सँग टच भयो । हाइ , क्या रसिलो थियो उसकी अोठ , मलाइ त अमृत नै पिए झै भान भयो । म रोप्ली तरिकाले किस गर्नु थाले उसकी अोठ लाइ । र एउटा हातले उसकी टि-सर्ट भित्र छिराए । उसकी हात पनि स्वतन्त्र भइसकेको थियो । उसले एउटा हात मेरा गाला मा राखेथे भने अर्को हातले । उसकी छाती मा भएको मेरो हातलाइ पन्छयाउदै थिइ ।
अचानक कोइ आए झै लाग्यो । हामी हतारिदै आ-आफ्ना कपडा ठिक पारेर । फुत्त क्लास तिर लागे । त्यसदिन देखि रोमान्स हाम्रो दैनिकी नै भइसेको थियो । केही महिना पछि हाम्रो अन्तिम परीक्षा पनि सकियो । हामी दुबै सेकेन्ड डिभिजन ले पास भएको थिए । त्यती को नी अपेक्षा थिएन हामीलाइ । किनकी हामी पढाइ भन्दा बढी लभ का बिषयमा लागि परेका थियौँ ।
एकदिन मैले बाबा आमा लाई परी कि बिषयमा भनेका थिए । उहाले नाइ भन्नु भएन । अझ हाम्रो सहयोग को लागि परीकी बा आमा सँग कुरा गर्नु भयो । जे होस् सब कुरा राम्रै भयो । र केही दिन पछि हाम्रो बिहे पनि भयो । जुन कुरा पछिल्ला जुनी मा पुरा हुनु सकेका थिएन । त्यो यो जुनीमा पूरा भयो । अन्तिम मा मैले माथी अौला देखाउदै उसलाइ भने । परी उ त्यहा हेर त । कहाँ ? उसले उसले सोधिन् । आकाशमा मैले भने । उ आकाश तिर हेरी र सोधी के छ र ? । मैले हास्दै हैप्पी इन्डिङग् ।
Happy Ending
Moral ;- प्रेम साचो मात्र हुनु पर्छ । त्यो हर जुनीमा पूरा हुन्छ । यदि अधुरा रहियो भने । अर्को जुनी मा अवश्य पूरा हुन्छ । किनकी यो सँसार प्रेमले नै चलेको छ । जहाँ प्रेम छ त्यही सुन्दर सँसार छ । र वही हामी छौँ ।
समाप्त
Comments